078

78

78

* * ^Rio^

Największa wysokość nierówności R_ltlBT Jest to odległość między dwiema li* niami równoległymi do linii średniej, przechodzącymi przez .ajwyższy'i najniższy punkt zarysu zaobserwowanego w zakresie odcinka elementarnego l_fi

^Rmax ’ ^R1: * ^R2

Zalecaną długość odcinka'elementarnego dla różnych sposobów obróbki i wartości parametrów R oraz R podano w tablicy 4.1, a w tablicy 4.2 za-

B    5*

mieszczono wartości liczbowe R_fl i R_z.

Tablica 4.2

Wartości liczbowe parametrów chropowatości wg FN-73/M-04251

^Ra					^Rz [>““] 1
0,008	0,063.	0,50	4,0	32	0,040	0,32	2,5	20	160 1
0,010	0,080	0,63	5,0	40	0,050	0,40	3,2	25	200 1
0,012;	0,100	0,80	6,3	50	0,063	0,50	4,0	32	250 1
0,016	0,125	1,00	8,0	63	0,080	0,63	5,0	40	320 J
0,020	0,160	1,25	10,0 .	80	0,100	0,80	6,3	50	400
0,025	0,20	1,60|	12,5	100					500'.
				125	0,125	1,00	8,0	63	630
: ~0,O32	0,25	2,0	16,0	160	0,160	1,25	10,0	80	800
				200					1000
0,040	0,32	2,5	20	250	0,20	1,60	12,5	100	1250:
				320	0,25	2,0	16,0	125	1600
0,050	0,40	3,2	25	400	-				2000 | _1

Chropowatość powierzchni obrobionej ma najczęściej określoną kierunki wość zależną od sposobu obróbki. Charakter śladów obróbkowych i ich kierun-kowość tworzy tzw. strukturę stereometryczną powierzchni. Klasyfikację kie-runkowości struktury stereometrycznej powierzchni oraz sposób jej oznaczania podano w tablicy 4.3.

Od kształtu fali nierówności powierzchni zależy tzw. „nośność powierzeń hi" lub powierzchniowy udział nośny Np stanowiący stosunek pola powierzchni nośnej na danej wysokości profilu do pola powierzchni nominalnej [4.8].

Dla powierzchni stereoraetrycznie anizotropowych [4.2] powierzchnia nośna Jest proporcjonalna do tzw.długości nośnej profilu powierzchni L^. Takie uproszczenie pozwala na wykorzystanie profilogramu powierzchni (rys, 4.3a)do określenia liniowego udziału nośnego    na podstawie zależności: