140

4. ROZWIĄZANIA KONSTRUKCYJNE STACJI

Badania w zakresie zastosowania sprężonego powietrza w konstrukcji rozdzielni hermetycznych były prowadzone od kilkudziesięciu lat. Rozwiązania te, zanim znalazły szersze rozpowszechnienie, zostały wyparte przez rozdzielnie z sześciofluorkiem siarki (SFj jako izolacją i ośrodkiem gaszącym łuk elektryczny. Stosowanie znacznie niższych ciśnień w rozdzielniach z SF_Ó powoduje, że są one lżejsze i tańsze od rozdzielni ze sprężonym powietrzem.

Rozdzielnie z sześciofluorkiem siarki są produkowane na skalę przemysłową od końca lat sześćdziesiątych w wielu przodujących gospodarczo krajach. W rozdzielniach tych szyny zbiorcze i wszystkie urządzenia rozdzielcze są umieszczone w hermetycznych rurach i zbiornikach wypełnionych sześciofluorkiem siarki o odpowiednim ciśnieniu (rys. 4.10), które są wykorzystywane również jako konstrukcje nośne. Osłony wykonuje się dość często ze stali, ze względu na łatwość uzyskania niezbędnej szczelności zbiorników, dużą wytrzymałość mechaniczną oraz odporność na działanie łuku. Przy dużych wartościach prądów znamionowych następuje jednak silne nagrzewanie się osłon stalowych pod wpływem strat, powodowanych prądami wirowymi i zjawiskiem histerezy. Z tego względu, osłony rozdzielni na większe prądy znamionowe wytwarza się z metali niemagnetycznych (stopów aluminium i in.). Osłony wykonuje się w kształcie walców i rur w celu uzyskania możliwie jednorodnego pola elektrycznego. Ciśnienie gazu w zbiornikach powinno być możliwie wysokie ze względu na większą wytrzymałość elektryczną gazu przy wyższych ciśnieniach, ale jednocześnie takie, żeby nie następowała jego kondensacja w najniższych, lecz praktycznie możliwych temperaturach otoczenia. W rozwiązaniach praktycznych stosuje się ciśnienie od 0,20 do 0,55 MPa. Odległości między elementami urządzeń należących do różnych faz oraz między poszczególnymi fazami a uziemioną obudową są m.in. tak dobierane, żeby przy

Rys. 4.10. Przekrój pola rozdzielni z SF_e typu 8 D.5 na napięcie 420 -525 kV firmy Siemens

140