15 (134)

Wysokość boczna kadłuba II jest to mierzona w płaszczyźnie owręża odległość od punktu przecięcia linii dna z płaszczyzną symetrii (od PP) do punktu przecięcia powierzchni najwyższego ciągłego pokładu z powierzchnią burty (rys. 12). Na statkach z kilkoma ciągłymi pokładami podaje się wysokości boczne kadłu ba również dla niższych pokładów.

4. Wymiary całkowite statku

Wymiary całkowite statku mają duże znaczenie podczas jego eksploatacji, warunkują bowiem możliwości korzystania z dróg wodnych i portów o ograniczonej głębokości i wysokości przechodzenia oraz z kanałów i śluz.

Długość całkowita statku Z* jest to odległość między skrajnymi elementami statku na dziobie i na rufie, włączając w to elementy na stałe przymocowane do kadłuba (np. bukszpryt na statku żaglowym). Jest to wymiar ważny: przy korzystaniu ze śluz. podczas wchodzenia do wąskich i krętych kanałów i portów oraz przy planowaniu pracy w portach (długość nabrzeża zajętego przez statek).

Szerokość całkowita statku Bc jest to odległość między najbardziej od siebie oddalonymi elementami statku na obu burtach, włączając w to elementy na stałe przymocowane do kadłuba (np. odbojnice). Szerokość całkowita warunkuje możliwość korzystania ze śluz.

Wysokość całkowita statku łł_s stanowi odległość od najniższej eksploatacyjnej wodnicy pływania do najwyższego elementu statku - wymiar ważny przy przechodzeniu pod mostami: w portach. na kanałach i w cieśninach.

Maksymalne zanurzenie statku T„_m - to odległość od najwyższej dopuszczalnej wodnicy i>ływania do najniżej (włożonego punktu dna statku przy konstrukcyjnym (projektowym) przegłę-bieniu statku. Na statkach bez przeziębienia konstrukcyjnego jest to odległość od najwyższej wodnicy pływania do dolnej krawędzi stępki. Stanowi ważny wymiar przy projektowaniu statku na linie żeglugowe o ograniczonej głębokości.

5. Zanurzenia eksploatacyjne statku

W czasie eksploatacji statek pływa z zanurzeniami i przcgłę-bieniami eksploatacyjnymi różnymi od konstrukcyjnych (projektowych).

Zanurzenie dziobu Tp jest to odległość mierzona na pionie dziobowym od punktu przecięcia tego pionu z linią dna statku do aktualnej wodnicy pływania (rys. 13).

Zanurzenie rufy T_H stanowi odległość mierzona na pionie rufowym od punktu przecięcia tego pionu z linią dna statku do aktualnej wodnicy pływania (rys.13).

Przeziębienie statku t jest równe różnicy między zanurzeniami dziobu i rufy:

t-T_D-T_R

Kąt przegtębienia statku 1/ jest to kąt między konstrukcyjną wodnicą pływania i aktualną wodnicą pływania:

tgv=-“-

L_Pp

Zanurzenie owręża T® równe jest średniej arytmetycznej z zanurzenia dziobu i rufy:

T® = 0.5 (T_d + T_r)

Zwane jest również zanurzeniem średnim arytmetycznym.

23