20101007417

czyną takiego stanu są także zjawiska wielokrotnych odbić i rozproszeń więjj zachodzące na zewnętrznych i wewnętrznych elementach strukturalnych oświeć nych tkanek. Jeżeli zawierają one ponadto dużo wody, to dodatkowo ma miej^ silniejsza niż w przypadku światła absorpcja ultrafioletu i dalekiej podczerniali Oceniono w przybliżeniu, że promieniowanie laserowe o długości fali 904 u, i mocy wyjściowej 5 mW wnika na głębokość 10-=-20 mm do wnętrza tkanki opia. ciętnym uwodnieniu, ukrwieniu i spoistości. Dla porównania, warstwa kości o gm. bości 5 mm całkowicie pochłania identyczną wiązkę fal bliskiej podczerwieni, ftj. wodem takiej sytuacji jest niewielka zawartość wody i obecność znacznych ilości pierwiastków ciężkich w tym absorbencie.

Tak jak w przypadku materii nieożywionej oddziaływaniu promieniowani la* rowego na tkanki towarzyszy odbicie, rozproszenie, transmisja i częściowa lub cł kowita absorpcja wiązki. Ważne znaczenie w terapii mają ostatnie dwa zjawiska, natomiast pozostałe można pominąć w rozważaniach tylko wtedy, gdy ich istnienie nie zmienia w istotny sposób struktury i funkcji fizjologicznych obszarów leżących w bezpośrednim sąsiedztwie pola zabiegu. W niektórych przypadkach medycznych i stomatologicznych istnieje konieczność transmisji światła do miejsca, na którym znajduje się operowana tkanka. Proces ten jest najbardziej efektywny, gdy widmo absorpcyjne obszarów leżących nad nią nie zawiera długości fali użytego promieniowania. Poprzedzone transmisją lub bezpośrednie zjawisko pochłaniania możt wywołać w tkankach efekty fotochemiczne, fototermiczne oraz fotojonitacpSS uszeregowane według wzrastających gęstości zarówno mocy, jak i energii koniecznych do ich uzyskania (ryc. 23.17).

Na podstawie badań laboratoryjnych ustalono, że promieniowanie laserowe z a kresu widzialnego i bliskiej podczerwieni o długościach fal od 600 do 900 nm i gęstościach mocy nie przekraczających 50 mW/cm² wywołuje efekty fotochemia# odpowiedzialne za:

1)    wzrost szybkości wymiany elektrolitów między komórką i jej otoczeniem, >'

2)    działanie antymutagenne,

3)    przyspieszenie mitozy,

4)    zmiany struktury błon biologicznych,

5)    wzrost aktywności enzymów,

6)    zwiększenie syntezy ATP i DNA.

Istnieją także dowody na to, że promieniowanie o wymienionych wyżej param®' trach jest pochłaniane przez flawiny i cytochromy, które są składnikami łańcuch* oddechowego. Zmiany uzyskane na poziomie komórkowym prowadzą do wieluk®^-rzystnych efektów biostymulacyjnych obserwowanych w tkankach, takich jak:

1)    poprawa mikrokrążenia krwi,

2)    pobudzenie angiogenezy,

3)    działanie immunomodulacyjne,

4)    wzrost amplitudy potencjałów czynnościowych włókien nerwowych,

5)    zwiększenie stężenia hormonów, kinin i autokoidów,

6)    działanie hipokoagulacyjne.