20130516407

DRUGA PŁKĆ

tek pogardy mężczyzny zastygnie w zbędny przedmiot. Dlatego kobieta czuje się tak głęboko upokorzona, kiedy mężczyzna odrzuca jej awanse. Mężczyzna również wpada czasem w gniew, kiedy sądzi, że został wyprowadzony w pole ~ ponosi jednak tylko klęskę w pewnym przedsięwzięciu, nic więcej. Kobieta natomiast w podobnej sytuacji zgodziła Hf stać ciałem pełnym niepokoju, oczekiwania, obietnicy; mogła wygrać, tylko gubiąc siebie - jest więc zgubiona. Musi być całkiem ślepa lub też wyjątkowo przenikliwa, by się pogodzić z taką porażką. A nawet gdy uda jej się zdobyć mężczyznę, zwycięstwo pozostaje dwuznaczne: zgodnie z opinią publiczną, i tak zwycięża mężczyzna; to on posiada kobietę. Opinia ta zakłada, że kobieta nie może zaspokajać swych pragnień tak jak mężczyzna: jest tylko ofiarą swoich pragnień. Uważa się oczywiście, że mężczyzna wyraża swą indywidualność, podczas v kobieta jest niewolnicą gatunku¹. Opinia wyobraża sobie pełną temperamentu kobietę dwojako: raz jako istotę, do której się mówi: „Rozpuść włosy, połóż się na kanapie”, i o której się mówi, że „nie była jeszcze tylko pod tramwajem”. Dostępna dla wszystkich jest narzędziem; biernie poddaje się magii podniecenia, jest zafascynowana samcem, który zrywa ją niczym owoc. Niekiedy traktuje się ją jak wyobcowaną aktywność: w macicy siedzi diabeł, w głębi pochwy czyha żmija, nigdy niesyta męskiej spermy. W każdym zaś razie wszyscy uparcie wątpią, by mogła być po prostu wolna. Zwłaszcza we Francji panuje wielkie pomieszanie pojęć; optma nie odróżnia kobiety wolnej od kobiety łatwej, ponieważ pojęcie łatwości zakłada brak oporu i kontroli, czyli brak, a nawet zaprzeczenie wolności. Literatura kobieca usiłuje zwalczyć ten przesąd; na przykład Klara MaJraux twierdzi stanowczo w Gryzeidzu. ar jej bohaterka me uJega odruchowi, lecz spełnia czyn, którego się sama domaga. W Ameryce aktywność seksualna kobiety uważana jest za swobodę, co jest pomyślną okolicznością. Natomiast we Francji pogarda, którą afiszują względem „łatwych kobiet” nawet mężczyźni korzystający z ich względów, na wiele kobiet działa paraliżująco. Myśl o płotkach, do których dadzą pretekst, o komentarzach, które wywołają, budzi w nich przerażenie.

Nawet jeżeli kobieta lekceważy anonimowe podszepty, doznaje w obcowaniu ze swym partnerem konkretnych trudności, gdyż to on jest wcieleniem opinii. Traktuje on często łóżko jako teren, gdzie jego zaborcza przewaga mai zostać uznana. Chce brać, a nie dawać, nie pragnie wymiany, lecz gwałtu. Stara się posiadać kobietę bardziej, niż się

746

1

Widzieliśmy w t. I, rozdz. 1, że w tym poglądzie jest coś z prawdy. Ale asy niema nie obławia Mf w momencie pożądania, raczej w chwili zapłodnienia. W pożądaniu męźczy «M i kobieca przyjmują identycznie swą naturalną funkcję.