213 TIF

Ponieważ klasa podstawowa działa na wskaźnikach void, musi znać rozmiar, elementów przechowywanych w tablicy. Rozwiązuje to konstruktor klasy Drg, który przekazuje rozmiar wzorcowego typu:

Drg(): Drgbase(sizeof(T)), m_it(0)

{

}

Klasa podstawowa używa tego rozmiaru do obliczania wszystkich odwołań do tablicy i do zarządzania pamięcią. Na przykład podana metoda znajduje wartość dla podanego indeksu. Zauważmy, że oblicza indeks względny, mnożąc wartość indeksu przez rozmiar przechowywanych elementów.

void * Drgbase::PvAt(long lindex) const

{

void * pv;

if(!m_rgb)

return NULL;

pv = (void *)(m_rgb + (lindex * mJcbSize));

if(pv < (void *)m_pbMac) return pv;

return NULL;

}

Jak widać w metodach PvAppend i Pvlnsert, jeśli wstawianie wymaga powiększenia tablicy, wówczas jest wywoływana metoda FGrow. Przydziela ona i kopiuje pamięć, w celu dostosowania rozmiaru tablicy.

Oglądając zamieszczony kod rozpoznamy wiele technik omówionych w części I. Na przykład tworzymy konstruktory kopiowania i przeciążamy operator przypisania. W metodach tych kopiujemy pamięć, jak również wskaźniki. Dokonujemy też wielu sprawdzeń, aby upewnić się, że przydzielanie pamięci udaje się, a także przeciążamy wiele operatorów.

Pliki

Dalej został wydrukowany plik z kodem dla dynamicznych tablic, drg.h jest plikiem nagłówkowym, a drg.cpp jest plikiem kodu. Liczby w komentarzach oznaczają numery wskazówek z części I. Pliki te i odpowiadający im plik projektu Visual C++ można znaleźć w folderze exp na CD-ROM-ie dołączonym do książki.