21 (67)

w tckłcic

e porycjc

<*obowc, w _m,cisach, gdz.e występuje komentarz lub polem.ka

, poglądami innego naukowca jest wyraźnym zabiegiem strategie* „ym- Autor nie chce wypowiadać się w pierwszej osobie JA u!!,‘ ukryć W ^za innymi osobami. Następuje tu transpozycja- '    *

ONI ~ naukowcy -JA,

ONI-MY.

Autorzy prac naukowych stosują w tekście pytania S P,tania ma charakter interakcyjny Ten zabieg retorycz ‘^S'°^,a celów Może zawierać prośbę o uzupełnienie inform_lr' ^X W'^ele _Hdcni modzlnym na różnym poziomie prawdopodoh'’ ^być uchyleniem się od niego, np. nie megp stwierdzić czy n,c    ^lub

.cpytama mieszczą się w stylistyce danego naukowca    ^

ach Anny Wierzbickiej, np.    ' ^,aKJ«twp_ra.

jednak zamiast uciekać si( do prototyp™ nie megł,byśmy po prostu inaczej fomułeneac definicje? Czy me moglibyśmy przede wszystkim/wiedzieć, że lodzie - to nczej: rodzą/ rzeczy ZROBIONYCH DO pływania po wodzie nu MOGĄCYCH fiywaćpo wodzie? To prawda, ze łódź z bardzo widką dziurą me może pływać po wo-dzte, czemu jednetk formułować definicje, odwołując sie do MOŻLIW OŚCI a me 7 A MIERZONEJ FUNKCJI?    ’    ^

Wierzbicka 1999,28

Pytania zadane przez A. Wierzbicką (1999, 28-32) następują po cytacie, w którym definiuje się angielskie słowo boat({ódi). Analizując powyższą strategię, można zauważyć, ze propozycje rozwiązania problemu mieszczą się w leksemach zapisanych wielką literą, zaś pytanie jest tylko kontekstem do propozycji rozwiązania problemu. Trudno tu mówić o strategii asekuracyjnej, raczej jest to implikatura konwersacyjna przyjęta przez autorkę w dyskusji naukowej.

W studiach nad pragmatyką tekstów naukowych szczególne miejsce przypada analizom badającym stosunek piszącego do posiadanej przez niego wiedzy, stopnia asertywności w stawianiu tezy, czy ocenie wiarygodności autora na podstawie deklaracji i działań tekstowych. Konwencjonalność w pisaniu tekstów naukowych, a tak-

185