24 (60)

w której do napędu mechanizmów przeładowania wykorzystuje się energię odrzutu zamka swobodnego. W pistolecie zastosowano mechanizm spustowy z samonapina-niem typu Double Action, wyposażony w przerywacz (wyłącznik) umożliwiający strzelanie wyłącznie ogniem pojedynczym, mechanizm uderzeniowy typu kurkowego z kurkiem odkrytym, wskaźnik obecności naboju w komorze nabojowej oraz bezpiecznik skrzydełkowy, spełniający funkcję zwalniacza kurkowego. Zabezpiecza on broń zarówno przy zwolnionym, jak i przy napiętym kurku oraz umożliwia wprowadzenie naboju do komory nabojowej w położeniu odbezpieczonym i zabezpieczonym.

Pistolet jest konstrukcją oryginalną, otrzymał patent polski nr 54822, przy czym przedmiotem zastrzeżeń patentowych jest przerywacz (wyłącznik) ukształtowany w formie wydłużonej płytki » przesuwającej się w szkielecie. Umożliwia on zabezpieczenie pistoletu przed przedwczesnym i przypadkowym wystrzałem, zwolnienie napiętego kurka (bez oddania strzału) przy zabezpieczonym pistolecie, przerwanie cyklu pracy po oddanym strzale, a także załadowanie i przeładowanie broni zabezpieczonej przed przypadkowym wystrzałem. Pistolet charakteryzuje się prostą budową, małą masą i niewielkimi gabarytami. Ma jednak niewłaściwie wyprofilowany i zbyt krótki chwyt (co utrudnia pewne ujęcie pistoletu całą dłonią, potęgując odczucie odrzutu), zbyt małą pojemność magazynka i za dużą siłę nacisku na spust przy samonapinaniu (zmniejszającą prawdopodobieństwo oddania celnego strzału). Pistolet był wytwarzany głównie pracochłonną i materiałochłonną metodą obróbki skrawaniem. Straty materiałowe podczas produkcji dochodziły do 88%. Wraz z opracowaniem znacznie tańszych technologii zaistniały przesłanki do opracowania nowego, tańszego pistoletu, z magazynkiem o większej pojemności, wymagającego mniejszej siły do samonapinania spustu i odznaczającego się słabszym odczuciem pchnięcia, oddziałującego na strzelającego w wyniku działania siły odrzutu.

Prace modernizacyjne pistoletu P-64 rozpoczęto w 1972 roku. Powstały prototypy pistoletu z 14-nabojowym magazynkiem, z zamkiem wykonanym z blachy stalowej metodą zwijania i lutowania na miedź. Ponadto, jako materiał konstrukcyjny niektórych elementów, zwłaszcza szkieletu, zastosowano stopy lekkie. Dalsze prace doprowadziły do skonstruowania w 1975 r. prototypu pistoletu P-75, zawierającego chwyt z tworzywa itamidowego. Niezależnie od prac modernizacyjnych pistoletu P-64, rozpoczęto opracowywanie nowego wzoru pistoletu. W 1976 r. powstał prototyp wyposażony w samonastawny bezpiecznik wewnętrzny, sterowany spustem. W wyniku dalszych prac projektowych powstały dwa prototypy pistoletów na 9x18 mm nabój Makarowa, oznaczone

22