258 tif

258

Rys. 3.57. Powłoka dwukrzywiznowa oparta na łukowych przeponach brzegowych: 1 — element brzegowy, 2 — płyta prefabrykowana, 3 — podpora (słup), 4 — styki płyt

Dachy o konstrukcji łukowej stosowane są do przekryć o dużych rozpiętościach, dochodzących do 100 m. Konstrukcje łukowe są bardzo ekonomiczne, gdyż występują w nich głównie siły ściskające, a powstające momenty zginające bywają na ogół niewielkie: ich wielkość jest zależna od kszałtu osi łuku, schematu statycznego i rodzaju obciążenia. Są one racjonalną konstrukcją wszędzie tam, gdzie przeznaczenie obiektu wymaga przekrycia bezsłupowego, dającego użytkownikowi swobodę w pełnym wykorzystaniu powierzchni. Łukowe przekrycia żelbetowe są wykonywane jako płytowe gładkie, gęstozebrowe, tar-czownicowe (rys. 3.58) lub płytowe faliste (rys. 3.59).

Przekrycie dachowe żelbetowe wykonuje się także w formie przekryć powierzchniowych konoidalnych (rys. 3.60). Przekrycie konoidalne podobne jest do przekrycia dwustrzałkowego z tą różnicą, że oświetlenie jest jednostronne. Rozpiętość powłok konoidalnych wynosi zwykle powyżej 20 m.