290 tif

7. UZIEMIENIA. OCHRONA PRZECIWPORAŻENIOWA I PRZECIWPRZEPIĘCIOWA W STACJACH

nych przepięciami o bardzo wysokich wartościach powodujących uszkodzenia urządzeń elektroenergetycznych.

Rozróżnia się dwa rodzaje zagrożeń urządzeń elektroenergetycznych stacyjnych od przepięć pochodzenia atmosferycznego:

a)    od bezpośrednich uderzeń piorunów,

b)    od przepięć przenoszonych liniami.

Ochronę od skutków bezpośredniego uderzenia pioruna stosuje się w stacjach napowietrznych i wnętrzowych o górnym napięciu 110 kV i wyższym oraz w stacjach średnich napięć z transformatorami o łącznej mocy większej niż 1600kV ■ A. W stacjach o mniejszej mocy, zasilających odbiorców nie wymagających dużej pewności zasilania, rezygnuje się przeważnie z ochrony od bezpośrednich uderzeń piorunów.

Budynki rozdzielni i nastawni należy chronić zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi ochrony odgromowej budowli. Jako uziemienie mogą być wykorzystane pobliskie uziomy naturalne. Uziomy sztuczne wykonuje się wówczas, gdy uziomy naturalne znajdują się w odległości większej niż 10 m od chronionego obiektu lub gdy rezystancja uziemienia uziomów naturalnych jest większa od wymaganej. Zaleca się wykonywać uziomy sztuczne w postaci otoków. Uziomy układa się na głębokości ok. 0,6 m, w odległości ok. 1 m od zewnętrznej krawędzi fundamentów chronionych obiektów.

Ochronę urządzeń i aparatów elektroenergetycznych stacji napowietrznych przed bezpośrednimi uderzeniami piorunów wykonuje się za pomocą zwodów pionowych wolnostojących lub ustawionych na konstrukcjach wsporczych (rys. 7.10, 7.11), z wyjątkiem bramek transformatorowych, jeżeli napięcie dolnego uzwojenia transformatora jest niższe niż 60 kV. W rozdzielniach

Rys. 7.10. Sirefa chroniona dwoma zwodami pionowymi jednakowej wysokości, nie wyższymi niż 30 m: a), b) - rzuty w poszczególnych płaszczyznach; c) strefa chroniona na wysokości h_x

290