296 tif

7. UZIEMIENIA. OCHRONA PRZECIWPORAŻENIOWA I PRZECIWPRZEPIĘCIOWA W STACJACH

M(228)tV

Rys. 7.14. Układy do pomiarów napięć rażenia metodą zwarciową / — oscylograf, 2 — czujnik magnetyczny

zatem wykonywane przez wysoko wykwalifikowane zespoły z zachowaniem szczególnych środków ostrożności.

Dotychczas przeprowadzono liczne pomiary porównawcze układów uziomowych stacji metodami małoprądowymi i zwarciowymi. Badania te wykazywały niekiedy dość znaczne różnice. Nie stwierdzono jednak występowania określonych, dających się uzasadnić prawidłowości. Wyniki pomiarów impedancji uziemienia, wykonane metodami małoprądowymi i zwarciowymi w 80% przypadków nie różniły się więcej niż o 30%; praktycznie we wszystkich przypadkach różnice te nie były większe niż 40%. Większe różnice (ok. 50%) występują w badaniach napięć rażeniowych, szczególnie przy zastosowaniu czujników magnetycznych.

W ocenie dokładności metod badania układów uziomowych stacji należy uwzględnić fakt, że w powtarzanych kilkakrotnie badaniach w tym samym obiekcie, tą samą metodą i to zarówno metodą zwarciową, jak i małoprądową, w maksymalnie zbliżonych warunkach, otrzymuje się niekiedy znacznie różniące się wyniki pomiarów, w szczególności napięć rażeniowych. Spowodowane to jest tym, że praktycznie nie jest możliwe odtworzenie zmiennych w czasie i zależnych od wielu czynników warunków wpływających na wyniki pomiarów.

Według obecnie obowiązujących przepisów pomiary skuteczności ochrony dodatkowej stacji powinny być wykonywane przy wymuszeniu prądu uziomowego o wartości nie mniejszej niż 20% największej wartości prądu jednofazowego zwarcia z ziemią. Oznacza to, że badania takie w stacjach wysokich napięć (^110 kV) powinny być realizowane przy prądach rzędu kiloamperów, a zatem metodami zwarciowymi. Wymóg ten nie wydaje się być możliwy do spełnienia ze względu na dużą liczbę takich stacji (ok, 1200), lecz przede wszystkim ze względu na bardzo duże i różnorodne trudności oraz

296