3

Cytoclirom P450- charakterystyka fc.d.) mała swoistość

podatność na indukcję substratową: stwierdzono, że gdy dochodzi do długotrwa-fegp. Stosowania leku zachodzi oporność organizmu na dany lek i należy zwiększyć dawkę. Tłumaczy się to taką że ksenobiotyk jest induktorem cytochromu P450, lctóry indukowany przekształca też inne leki (różne osoby cechują się różną podatnością na te same leki, co zależy od aktywności cytochromu P450)

3 pierwsze monooksydazy: CYP1, CYP2, CYP3 - występują głównie w wątrobie i w ścianie jelita (przynależność do cytochromu P450 sygnalizuje się skrótem CYP, potem numer rodziny [rodzinę tworzą związki, w których występuje co najmniej 40% zgodności aminokwasów]; potem symbol podrodziny [55% homologii]; następnie numer indywidualnego cytochromu P450 w obrębie podrodziny)

do zmniejszenia ich toksyczności

Pierwsza faza biotransformacji ksenobiotyków zmierza

przez hydroksylację, epoksydację, dealkilację, sulfooksydację, dehalogenację i przemianę amin do hydroksyny.

> faza II -> zmierza do zwiększenia polarności, hydrofilności, rozpuszczalności tak, by ksenobiotyk mógł zostać wydalony. Wzrost polarności następuje poprzez związanie substancji silnie hydrofilnej. Pierwsza faza biotransformacji 'wytwarza miejsca aktywne, które mogą związać substancje zwiększające rozpuszczalność.

- glukuronidacja związanie z kwasem glukuronowym. Powstaje glukuronid, ponieważ w tworzeniu wiązania nie uczestniczy grupa -COOH kwasu, tylko grupa ~ OH przy 1. węglu.

o

OJrO-

^ ij/Y

f

ni/

kwas glukuronowy    UDP-gluIturonian

(jest aktywowany przez związanie UDP, ponieważ jest mało aktywny)

glukuromylofransferazy- przenoszą kwas glukuronowy z UDP na grupy ksenobiotyków

-.0

- N- (j

o

c.

/ fi

w