3 (412)

,_o0soby osaczania przez zwierzęta naisłah*™™ ^ u •,

* grupach dziecięcych pojęcie to wykorzysta? Hainz I*” ^{W StadZ}'^e' ^D° °^piS" ^!'^sresji

" ^rÓŻ"^yCh ‘^{yPaCh rdac}Jⁱ -^rpeZlTcSwobT^o^;

“^{K Mobbinf}; ^bU"^ing’ ^haraf^sment ‘o "a»y służące obecnie do opisania iego samego zjawiska (używane w zależności od tradycji kulturowej) oznaczaj, dręczenie nę-_ka„,e. molestowanie, psychiczny terror dokonane przez osobę lub grupę dysponującą przewagą wobec jednostki słabszej i co ważne, trwający w czasie. Międzynarodowa Organizacja Pracy' definiuje mobbing jako „obrailiwe zachowanie przez mściwe, okrut-ne, złośliwe lub upokarzające usiłowanie zaszkodzenia jednostce lub grupie pracowników [...], którzy stają się przedmiotem psychicznego dręczenia” (Jurkiewicz, 2003).

Mobbing jest przeciwieństwem konfliktu, w którym zakłada się pewną równowagę sil, ścieranie się rzeczywistych interesów oraz zazwyczaj krótkotrwalość (choć bywają konflikty długotrwale), nie jest też mobbingiem stres zawodowy będący nieodłącznym składnikiem wykonywania określonych obowiązków ani doświadczenie przemocy fizycznej czy seksualnej, jeżeli ma charakter incydentalny lub jest ścieraniem się dwóch rywali. Trudno jest odróżnić mobbing od złych warunków pracy, ale nie występuje, jeżeli złe warunki pracy mają pewien wymiar obiektywny, inna jest też motywacja mobbingu (zob. Hirigoyen, 2003). Nie są wreszcie mobbingiem wymagania stawiane pracownikom wynikające z ich obowiązków, wymagań organizacyjnych. Mobbing jest bezsensownym nieprzynoszącym żadnych wymiernych korzyści kreowaniem kozia ofiarnego, bezwzględnym, okrutnym działaniem mającym na celu wyeliminowanie go z grupy i to bez szansy na rehabilitację. Aby nożna było mówić o mobbingu, muszą być spełnione cztery warunki:

•    długotrwałość dręczenia (przyjmuje się okres kilku miesięczny lub nie krótszy niż pół roku),

•    powtarzalność mobbowania, co najmniej raz w tygodniu (choć me jest to określenie zbyt precyzyjne, bo zaczerpnięte ze zwyczajów pracowniczych),

•    nierównowaga sił między dręczonym (lub dręczonymi) i dręczycielami,

> nponi\m/nf> L-/\nc/*iż-\x/pnr^,ifi zdrowotne dla ofiary.

Najczęściej wymienione określenie używane jest w Niemczecn rinnum , . u.wcg.., ^S^i Sn7dTie a taŁe w Polsce. W innych krajach europejskich na określenie tego /iw T •    ’ ^k S które w języku polskim oznaczają zazwyczaj molesto-

t ^{JdWlska uz}V^wa wyrażeń, które w ję y P _mora, _psychologiczne molesto-«»ue moralne, maltretowanie psychiczne, pr^    _lcrmin huUying oznaczający

^Wdnie². W Wielkiej Brytanii, Irlandii i Australii przyjąi V

■il - molestowanie moralne, w Hiszpanii - acoso .    ^ I rancji używa sic pojęcia luirceletnen W >    , i j _{vne w} Portugalii - coacćao morał

toallraiopstfolugico nękinie lub malire.owan«psychologiczne. ^przynius moralny, a we Włoszech - molestie psicologM