178
Czytanie w myślach jest irytującym zniekształceniem. Pojawia się ono wtedy, gdy ktoś stwierdza, że wie, co myślisz — i z jakiegoś powodu jest to zazwyczaj coś raczej nieprzyjemnego.
Kiedy powiesz swojemu rozmówcy, że dokonuje projekcji, prawdopodobnie nie zrozumie. Gdy wyrazisz swoje zdanie, może zacząć kłócić się z Tobą, jakby to on wiedział, co myślisz, a Ty nie. Skoro rozmówca uważa, że kłamiesz, cóż jeszcze można dodać?
Rozumiesz zatem, jak irytujący bywa ten rodzaj zniekształcenia. Dość skrajnym przykładem jest sytuacja, kiedy Twój szef mówi, że poprosiłeś o dzień wolnego, aby móc sprzedać konkurencji tajemnice firmy; wówczas pewnie zaczniesz rozglądać się za inną pracą albo zapragniesz, aby przełożony Twojego szefa sprawdził stan jego zdrowia psychicznego.
Większość przypadków okazuje się jednak bardziej subtelna.
Załóżmy, że masz przyjaciela, z którym często się widujesz i któremu wyświadczyłeś trochę przysług. Jest to osoba, na której Ci zależy i którą naprawdę lubisz. Powiedzmy, że nie przyszedłeś na organizowane przez niego przyjęcie, a teraz Twój przyjaciel martwi się tym, że już Ci na nim nie zależy.
Wesz, że przyjaciel jest w błędzie i że zauważy to, kiedy poczuje się lepiej. Oznacza to, że nie musisz jego wyrzutów brać do siebie. Możesz mu więc odpowiedzieć: „Masz rację, gdybym cię lubił, nie pozwoliłbym, żeby ten autobus wjechał w mój samochód. A przynajmniej wyszedłbym ze szpitala wbrew zaleceniom lekarzy, aby dotrzeć na twoje przyjęcie. Kroplówka byłaby świetnym tematem rozmów”.
698