824

48. ODDZIAŁYWANIE LINII I STACJI NA ŚRODOWISKO 824

Maksymalne wartości natężenia pola występują najczęściej pod skrajnymi przewodami linii, nieco na zewnątrz od ich rzutu.

W miarę zwiększania się odległości przewodów od ziemi oraz zmniejszania się odległości wzajemnej między przewodami fazowymi, zmniejsza się wartość natężenia pola elektrycznego wokół linii WN. Średnica przewodu roboczego nie wpływa w istot ny sposób na wartość natężenia pola.

W liniach dwutorowych celowe jest, aby najbliższe ziemi, a jednocześnie najbliższe siebie przewody robocze należały do różnych faz. W przeciwnym razie uzyskuje się ok. 1,5-krotnie większe natężenia poła elektrycznego. W tablicy 48.1 podano minimalne odległości od przewodów linii elektroenergetycznych, przy których są zachowane dopuszczalne wartości natężenia pola dla poszczególnych stref ochronnych.

Tablica 48,1. Odległości graniczne stref ochronnych od przewodów linii elektroenergetycznych, wg [48,11]

Napięcie

znamionowe

Najmniejsza odległość, w m, między najbliższym przewodem Linii (lub inną częścią pod napięciem) a krawędzią balkonu lub tarasu oraz dachem* tarasem lub płaszczyzną poziomą, przy której natężenie po Ja elektrycznego nie przekroczy

i 1 kV/m		10 kvym**
l no	14,5	4,0
220	26,0	5,5
400	33*	3,5
7S0	65*	15

* Najmniejsza odległość pozioma przewodu od krawędzi balkonu Jub tarasu.

•* Zachowanie podanych w tej kolumnie odległości między przewodem a ziemią zapewnia ograniczenie natężenia pola elektrycznego na wysokości 1,8 m nad ziemią do JD kV/m. Wartości podane w tej kolumnie służą do ustalenia najmniejszych odległości od części budynków mieszkalnych przeznaczonych na pobyt ludzi przez czas nie przekraczający 8 h na dobę (dachy, ściany itp.) przy założeniu, że budynki te są lokalizowane na obszarach, na których natężenie pola elektrycznego na wysokości 1,8 m nad ziemią nie przekracza 1 kV/m. Odległości tu podane powinny być utrzymane również między przewodami linii a częściami budynków niemieszkalnych-

Natężenie pola elektrycznego poza ogrodzeniem stacji napowietrznych jest zawsze mniejsze niż 1 kV/m z wyjątkiem terenu pod liniami dochodzącymi do stacji elektroenergetycznych. Na terenie stacji natężenie pola nie przekracza 10 kV/m w stacjach do 220 kV, a w stacjach 400 kV mogą występować niewielkie powierzchniowo pierwsze strefy ochronne. W stacjach wnętrzowych budynek skutecznie ekranuje przed oddziaływaniem pól elektrycznych, tak, że wokół budynku natężenie pola jest. zawsze mniejsze niż 1 kV/m. Można zatem stwierdzić, że natężenie pola elektrycznego w stacjach elektroenergetycznych 110-i-400kV nie osiągają wartości oddziałujących szkodliwie na otoczenie.

Bardzo dobrze ekranują pole elektryczne drzewa rosnące wzdłuż linii.

48.3. Ochrona terenów

Ze względu na dużą złożoność zagadnienia w rozdziale tym ograniczono się jedynie do podania pewnych ogólnych zasad i kierunków działania.

Podczas trasowania linii napowietrznych powinno się omijać tereny rekreacyjne i uzdrowiskowe, parki, lasy, rezerwaty, ogródki działkowe, tereny miejskie itp. To-samo dotyczy lokalizacji stacji, a ponadto należy zwrócić uwagę, aby nie lokalizować stacji na gruntach uprawnych wyższych klas.

Do działań mogących wpłynąć na zmniejszenie terenu zajmowanego przez linie i stacje oraz zmniejszenia ich wpływu na otoczenie należą:

—    stosowanie linii kablowych zamiast napowietrznych;

—    prowadzenie wielotorowych linii napowietrznych;

—    prowadzenie kabli na slupach linii napowietrznych;

—    prowadzenie większej liczby kabli w tzw, tunelach zbiorczych lub na pomostach ;

—    miniaturyzacja urządzeń elektroenergetycznych i ekonomiczne rozplanowanie stacji;

—    lokalizacja stacji w istniejących budynkach nadających się do tego celu;

—    uwzględnienie przy projektowaniu i eksploatacji odpowiednich środków zabezpieczających środowisko przed skażeniem (np. urządzenia neutralizujące, doły olejowe itp.).

Wpływ linii i stacji na użytkowanie terenu wiąże się z istnieniem wokół linii znacznie szerszego od nich pasa o ograniczonym użytkowaniu (zakaz zabudowy, trudności w transporcie, utrudnienia w uprawie roli itp.) oraz możliwością skażenia środowiska. Skażenie środowiska może być wynikiem np, rozlania się oleju i skażenia okolicznych wód. lub pożaru, zwłaszcza jeśli pali się izolacja z tworzyw sztucznych lub olej.

Linie i stacje elektroenergetyczne wpływają na krajobraz. W terenach typowo przemysłowych jest to znacznie mniej odczuwalne. Zupełnie inaczej jest jednak poza tymi terenami. Wówczas należy dążyć do maksymalnego złagodzenia tego niekorzystnego wpływu. Można to osiągnąć przez:

—    zapewnienie estetyki rozwiązań konstrukcyjnych;

—    prowadzenie linii napowietrznych w sposób jak najmniej widoczny (unikanie szczytów i terenów otwartych, prowadzenie dolinami, zboczami itp.);

—    zastępowanie w specjalnych przypadkach linii napowietrznych kablowymi;

—    estetyczne uporządkowanie przedpola stacji (estetyka wyjść liniowych);

—    odpowiednią lokalizację stacji elektroenergetycznych (w miejscach mało eksponowanych) i odpowiednie jej wkomponowanie w otoczenie;

—    stosowanie rozwiązań architektonicznych nawiązujących do otoczenia;

—    zmniejszenie wysokości stacji.

48.4. Oddziaływanie na urządzenia telekomuni kacy j ne

48.4.1. Rodzaje oddziaływań

W przypadku zbliżenia urządzeń elektroenergetycznych i telekomunikacyjnych może występować przenikanie energii elektrycznej z obwodów elektroenergetycznych do telekomunikacyjnych. Z uwagi na skutki tego zjawiska, szkodliwe oddziaływania dzieli się na:

—    oddziaływania zakłócające, tj. takie które powodują obniżenie jakości transmisji telekomunikacyjnej;

—    oddziaływania niebezpieczne, stwarzające zagrożenie porażeniowe obsługi urządzeń telekomunikacyjnych, jak również mogące powodować uszkodzenie izolacji tych urządzeń.

Oddziaływania zakłócające mogą powstawać na skutek sprzężeń elektrycznych lub magnetycznych między obwodami telekomunikacyjnymi i elektroenergetycznymi. Oddziaływania niebezpieczne powstają wskutek sprzężeń elektrycznych, magnetycznych lub galwanicznych.