832

48, ODDZIAŁYWANIE UNII I STACJI NA ŚRODOWISKO 832

mowy i-tego stupa linii; R_a, Ąi, — rezystancja uziomu, odpowiednio — stacji, stupa linii, na którym wystąpiło zwarcie, i-tego stupa linii; d, d_u d, — odległość między geometrycznym środkiem uziomu a jego najdalej wysuniętym punktem; x, — najmniejsza odległość między kablem a konturem uziomu.

Oddziaływanie wywołane przez sprzężenie galwaniczne występuje rówuież w przypadku kabli telekomunikacyjnych lub sterowniczych wprowadzonych na teren stacji elektroenergetycznych o napięciu U„ > 110 kV oraz w przypadku równoległego ułożenia tych kabli z kablami o napięciu U„ > 110 kV. Przy obliczaniu tych oddziały waż należy korzystać z opracowań [48.1], [48.7 J, [48.6 J.

48.5. Metod/ ograniczania szkodliwych oddziaływań 48.5.1. Oddziaływania zakłócające

Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi [48.9], środki ochronne przeciw oddziaływaniom zakłócającym należy stosować, jeżeli obliczona sem psofometryczna zakłóceń jest co najmniej 1,5 razy większa od dopuszczalnej. Jeżeli obliczona sem psofo met rycz na zakłóceń przekracza wartość dopuszczalną o mniej niż 50%, to stosowanie środków ochronnych należy uzależnić od wyników pomiarów przeprowadzonych bezpośrednio po uruchomieniu projektowanej linii.

Najczęściej linię telekomunikacyjną chroni się przed oddziaływaniami zakłócającymi przez;

—    zwiększenie odległości między liniami obu rodzajów;

—    stosowanie wstawek kablowych w liniach telekomunikacyjnych napowietrznych na odcinkach skrzyżowania z linią elektroenergetyczną, na długości obejmującej odcinki co najmniej 100 m po obu stronach skrzyżowania;

—    stosowanie przepleceń przewodów linii telekomunikacyjnej przez krzyżowanie lub rotację, sposób ten jest szczególnie zalecany, gdy linia znajduje się w fazie projektowania, budowy lub przebudowy.

48.5.2. Oddziaływania niebezpieczne

Oddziaływanie niebezpieczne linii i stacji elektroenergetycznych na urządzenia telekomunikacyjne można ograniczyć do wartości dopuszczalnych przez zastosowanie jednego lub kilku z następujących środków zaradczych:

a)    zrpiana trasy jednej z linii w celu zwiększenia odległości między nimi;

b)    zainstalowanie odgromników o dużej obciążalności prądowej, np. typu OG, włączonych między wszystkie przewody linii telekomunikacyjnej a uziemienie ochronne, przy czym ich rozmieszczenie powinno być takie, aby na odcinku ograniczonym na obu końcach odgromnikami indukowana sem wzdłużna nie przekraczała wartości dopuszczalnej podanej w tabl. 48.4. Ochrony odgromnikowej nie wolno stosować na liniach telekomunikacyjnych, na których niedopuszczalne są krótkotrwałe przerwy w transmisji, np. gdy występują łącza do telezabczpieczeó;

c)    zastosowanie w torach telekomunikacyjnych transformatorów liniowych o odpowiedniej wytrzymałości izolacji na przebicie, jeśli jest to możliwe ze względu na rodzaj transmisji;

d)    zastosowanie metalowych przewodów ekranujących ułożonych w ziemi wzdłuż trasy kabla telekomunikacyjnego, np. linki Cu o odpowiednim przekroju zapewniającym dostateczny współczynnik redukcyjny (współczynnik redukcyjny r_m linki o przekroju 50 mm² wynosi 0,52, 70 mm² — 0,44, 120 mm³ — 0,32, 240 mm³ — 0,22);

e)    zastosowanie kabli telekomunikacyjnych o małych współczynnikach redukcyjnych, np. kabli o powłoce aluminiowej;

0 ułożenie kabli telekomunikacyjnych w kanalizacji specjalnej wykonanej z rur stalowych, stosowane w przypadku wprowadzenia tych kabli na teren stacji elektroenergetycznej o dużym prądzie zwarcia doziemnego;

g) zastosowanie osłon izolacyjnych o odpowiedniej wytrzymałości na przebicie nałożonych na kabel telekomunikacyjny ułożony w pobliżu uziomów linii lub stacji elektroenergetycznych.

Wybór środków zaradczych winien być uzasadniony technicznie i ekonomicznie, w miarę możliwości poparty wynikami pomiarów, wykonanych przez placówki dysponujące odpowiednią aparaturą.

LITERATURA

4B.1. Dyba S., Gołąbek J., Kotlarski W.: Sieci kablowe IJO kV. Oddziaływanie kabli 110 kV na kable telekomunikacyjne. Algorytm i program na EMC. Warszawa, liilektroprojekt 197<J.

4$,2, GROS/.JtO M„ Kotlarski W.: Oddziaływanie poła elektrycznego oraz metoda wyznaczenia stref ochron-in nych w otoczeniu linii i stacji elektroenergetycznych. Warszawa, Elektroprojekt ] 9S3.

45.3.    ICUCOWSKI J.* Lanoyn D., PrzrkwaS M.: Energetyka a ochrona środowiska. Warszawa, WNT 1987,

48.4.    PlLAlTiWIcz A.: Oddziaływanie obwodów elektroenergetycznych na obwody telekomunikacyjne. Warszawa WNT 1975.

48.5.    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie ochrony środowiska przed hałasem i wibracjami. Dz. U, 1980. nr 24.

48*6. Rozporządzenie 'lady Ministrów z dnia 5 listopada 1980 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed eJekirci magnetycznym promieniowaniem niejonizującym szkodliwym dla ludzi i środowiska. Dz. U, 1980, nr 25.

48*7. Szukalski ET: Wytyczne techniczne projektowania zabezpieczeń kabli telekomunikacyjnych od niebezpiecznego oddziaływania kablowych Unii JlOkP. Poznań, Energoprojekt 1977*

48.8.    Szl'K.alski H.: Wytyczne techniczne projektowania zabezpieczeń kabli telekomunikacyjnych wprowadzonych do stacji elektroenergetycznych o dużych prądach zwarcia doziemnego. Poznań, Encrgoprojekt 1974,

48.9.    Wytyczne o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji prądu Stałego. Warszawa, Instytut Łączności 1974.

48.10.    Założenia techniczno-ekOrtomiczne gospodarki elektroenergetycznej i zasilania zaklatlów przemysłowych. Materiały pomocnicze do projektowania. Warszawa, bJektroprojekt 1979*

48.11.    Zarządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki 2 dniu 28 stycznia 1985 r* w sprawie szczegółowych wytycznych projektowania i eksploatacji ur2ądzeń elektroenergetycznych w zakresie ochrony ludzi i środowiska przed oddziaływaniem pola elektromagnetycznego. M.P. 1985. Nr 3.

53 Sieci elektroenergetyczne...