8

ważnych prac tego okresu należą: „Pedagogika społeczna u schyłku XXw" A. Radzewicza-Winnickiego, czy „Modernizacja niedostrzeganych obszarów rodzinnej edukacji" pod tą samą redakcją, „Edukacja nie szkolna (równoległa) w warunkach przemian w Polsce” pod red. E. Trempały itd.

ZADANIA PEDAGOGIKI SPOŁECZNEJ:

I .Helena Radlińska- zakres zadań pedagogiki społecznej ujmuje w

trzy dziedziny:

a)    teorię pracy społecznej- zajmującą się rozpoznawaniem warunków, w których zachodzi potrzeba ratownictwa, opieki, pomocy, zabezpieczenia oraz poszukiwania sposobów odnajdywania sił ludzkich i organizowanie ich do przezwyciężania do zmiany niekorzystnych uwarunkowań środowiskowych na korzystne dla rozwoju jednostek i grup społecznych.

b)    teorię oświaty dorosłych- obejmująca zagadnienia kształcenia i dokształcenia dorosłych, organizacji wczasów, wspomagania kompetencji jednostek i grup niezbędnych do wypełniania różnorodnych zadań.

c)    Historię pracy społecznej i oświatowej poszukującą czynników ewolucji urządzeń i instytucji społecznych, ich powiązań, trwałości i zmienności dążeń i form, skutków celowych i samorzutnych oddziaływań wychowawczych.

Reasumując: pedagogika społeczna ma za zadanie: rozpoznanie czynników hamujących rozwój i szukanie środków ich przezwyciężenia: Wyróżniają się tu dwie dziedziny zadań szczegółowych:

• Komoensacja- czyli odnajdywanie sił, które można uruchomić, czynników którymi można się posłużyć w celu przeciwważenia braków, zadośćuczynienia niezaspokojonych potrzeb, zapobieganie niebezpieczeństwom.