94

94

Iskrowo można zgrzewać stale węglowe i stopowe, miedź, aluminium i ich stopy, nikiel, tytan i żeliwo. Możliwe jest również zgrzewanie metali różnorodnych, np. Cu + Al.

Przy zgrzewaniu iskrowym z podgrzewaniem można uzyskać szerszą strefę materiału nagrzanego do temperatury plastyczności, co jest wymagane przy spawaniu stali skłonnych do podhartowania. Ten sposób zgrzewania umożliwia również zmniejszenie naddatków na wyiskrzanie.

W porównaniu ze zgrzewaniem zwarciowym, zgrzewanie iskrowe wykazuje sze-. reg korzystnych cech, takich jak:

-    łatwiejsze przygotowanie powierzchni czołowych zgrzewanych elementów,

-    mniejsze zużycie energii i większa wydajność procesu,

-    lepsze własności wytrzymałościowe złączy,

-    większe możliwości zgrzewania różnorodnych materiałów ze sobą,

-    możliwość zgrzewania elementów o większych przekrojach (do 100000 mm²).

9.1.3. Zgrzewanie punktowe

Zgrzewanie punktowe jest to metoda, w której łączenie elementów występuje w oddzielnych miejscach zwanych punktami, przy czym może się tworzyć jednocześnie jedna (przeważnie), dwie lub kilka zgrzein. Ze względu na sposób doprowa-

Rys. 66. Podstawowe sposoby zgrzewania punktowego

dzania prąciu do zgrzewanych elementów rozróżnia się następujące sposoby zgrzewania: dwustronne jednopunktowe (najczęściej stosowane), dwustronne dwupunk-towe, jednostronne jednopunktowe i jednostronne dwupunktowe (rys. 66).

Na cykl zgrzewania punktowego składają się następujące etapy:

-    dociśnięcie do siebie łączonych elementów elektrodami zgrzewarek,

-    nagrzewanie elementów w miejscu łączenia (nagrzewanie jednoimpulsowe lub wieloimputsowe) i utworzenie ciekłego jądra zgrzeiny,

-    stygnięcie jądra zgrzeiny i powstanie jednolitego połączenia (po wyłączeniu zgrzewania).

Cykl zgrzewania punktowego pokazano na rys. 67.

Rys. 67 Typowy cykl zgrzewania punktowego: 1 - czas docisku wstępnego, 2 - nagrzewanie, 3- czas przepływu prądu. 4 - topienie, 5 - czas przekuwania zgrzeiny