CCF20081114001

Tablica 9-1

Belka rzeczywista			Belka wtórna
Podpora przegubowa skrajna	£- —	-s s H. II o o	Podpora przegubowa skrajna	A-^-"	3 = Z =
Utwierdzenie całkowite	f”	w = 0 <p = 0	Koniec swobodny	—	3 =
Koniec swobodny	—	w # 0 <P A 0	Utwierdzenie całkowite	fr~
Podpora przegubowa pośrednia	“zr*	w = 0 <p # 0	Przegub pośredni	—	2? =
Przegub pośredni	—	w # 0 <p ¥= 0	Podpora przegubowa pośrednia	-a-	214

Na rysunku 9-61 zestawiono różne typy belek rzeczywistych i odpowia schematy belek wtórnych. W każdej parze zestawionych belek zachodzi odpj dniość: jeżeli / jest belką rzeczywistą, to II będzie odpowiadającą jej belką i odwrotnie — każdej belce rzeczywistej według schematu II odpowiada wtórna według schematu I. Przyjęcie na rys. 9-60 jako belki wtórnej — beikij bodnie podpartej było słuszne.

Zwróćmy uwagę, że statycznie wyznaczalnej belce rzeczywistej odpowiada : wyznaczalna belka wtórna.

/ 'Ąk	B	r A	B
ii ^A	fi	i ^A Ili	K B

iA B

; ^A 7ŻT

n ‘

II

yaC

II

Rys. 9-61

• A zatem w celu wyznaczenia metodą obciążeń wtórnych ugięcia w lub kąta! tu <p dowolnego przekroju belki o stałej sztywności EJ_y należy:

1.    Wyznaczyć momenty zginające w przekrojach belki rzeczywistej według nia M (pć).

2.    Obciążyć wykresem M (x) odpowiedni schemat belki wtórnej, kierując zenie p(x) = M (x) pionowo ku dołowi, gdy M (x) > 0, lub pionowo w gad M (x) < 0.

394

■