CCF20090105019 2R

zwady, parady, klownady: bez ceny dla was - ja rzucam wam tę samą linę ratunku albo powróz mąk do rana; z ukrycia, ale cały twój czas nami dwoma wypełniam, teraz, przedtem, potem. Twoje zuchwałe ‘Pozwól, że Ci przerwę’,

suflerskie szepty, poprawki - nie przerwę wymuszą, tylko popsują rytm sceny; tekst pozostanie bez zmian. Zlany potem, ciągnij sznur dzwonu, opuszczaj w grób linę, dociskaj węzeł powroza i snami--sznurkami dawaj się targać do rana,

lecz wiedz: nie przerwę gry - linijki linę zawsze zza sceny podrzucę ci - snami stłumię ból - polem, gdy rwać zacznie rana.”

45