CCF20090701039

KUSZENIE ŚWIĘTEGO PIOTRA APOSTOtA

ył tedy kuszony wiosną, w ostatniej godzinie Pana, apostoł jego, Piotr. 1 taki był głos:

Słyszysz mnie, Piotrze? Piotrze, czy ty mnie słyszysz? Uważaj, uważaj, Piotrze. Zapytają cię wprost, pytaniem celnym, wprost w ciebie jednego raz na zawsze wymierzonym, zapytają cię tedy: - Byłeśże razem z Jezusem z Nazaretu, z podżegaczem, z nieprzyjacielem zwierzchności i ładu, z tym, co miecz, nie pokój przyszedł obwieście, byłeś z nim, Piotrze? Co odpowiesz, zastanów się, Piotrze, zastanów dobrze, boć to godzina próby największej. Byłeś ty z Jezusem Nazarejczykiem, byłeś uczniem jego, pomocnikiem jego w poczynaniach nieprawych?...

Co mówisz? Powiesz, że byłeś, tak. Nie zaprzesz się Pana swego, pomazańca, syna Bożego, nie zdradzisz nauczyciela w godzinie śmierci. Chwała ci, Piotrze, chwała wierności twojej i męstwu twojej duszy, iż na męczeństwo najsroższe wydajesz ciało twoje, że życie w udręce okrutnej dasz sobie wydrzeć, twoje życie i życie twojej żony, chwała twojej wierności, Piotrze.

0 co pytasz? Ależ tak, ani chybi, znasz przecież swój koniec. Słyszysz już z góry trzask swoich kości na dłoniach, kiedy twardy gwóźdź rozłupie je pod ciosem młota. Już czujesz powolne pękanie mięśni w ramionach i szyi, już doświadczasz słonej wilgoci własnej krwi, kiedy z rozdzieranych płuc podejdzie ci do gardła. O tak, już czujesz, jak piersi dławi dusznośćbolesna, jak łowisz bezsilnie powietrze, niczym ryba na piasku, jak zamykają się rozdęte płuca. 1 to żelazo w stawach u nóg, czujesz je, Piotrze? O tak, konopne sznury zedrą skore z rąk, mocne sznury. Czujesz to, Piotrze? 1 pot zmieszany z krwią, jak zalewa ci oczy? 1 skórę odbitą od ciosów żołnierzy i tłumu? Kolana potrzaskane drągiem, twarz pociętą nożem? Och, nie, wrzasku widzów nie będziesz już słyszał na krzyżu, nawet na ich kamienie będziesz nieczuły. No tak, na pewno będą sie bawić, zawsze lubią rzucać kamieniami w nieruchomy cel. Czy długo? Och, nie tak długo, od świtu do zmierzchu. Tylko do zmierzchu,

Pytasz, co bedzie z twoją żoną, Piotrze? No, znasz chyba los kobiety w rekach pijanych żołnierzy. Cóż ci opowiadać?

Ale ty sie nie zaprzesz swego Pana, o nie, Piotrze!

O co ty pytasz, Piotrze? Co sie stanie z Kościołem Bożym, teraz, kiedy syn Boży odejdzie, a ty za nim podążysz? No, cóż, ciężkie terminy przyjdą. Któż poprowadzi maluczkich, kto ich uchroni od błędnych ścieżek, od powrotu do bałwochwalstwa, kto bedzie dusze nowe łowił dla prawdy? Żeby na glebie, gdzie dotąd jeno chwast i krzew karłowaty porastał, bujna winorośl puściła obficie, na to wielkich trzeba robotników, gor liwości większej niż ludzkiej, ofiary niezwyczajnej, pil-nościnie lada jakiej, nigdynie spoczywającej. Pytasz, kto podejmie ów ciężar godny olbrzyma? 1 któż ci na to odpowie ? Trudne czasy przyj dą, trudne czasy.

Zanim świat Zbawiciela rozpozna, za swego przyjmie - któż wie, co sie stać może? Rzeczone jest, iż obiefr

81