CCF20100609001

d)    VIII i IX w. - próba odrodzenia wartościowych kazań (Alkuin z Lille), wprowadzenie języków rodzimych,

e)    X i XI w. - dalszy upadek (sermones, pierwsze przykłady, powstanie kazań Piotra Damiana).

t) XII w. - odnowa kaznodziejstwa z uwagi na powstawanie uniwersytetów, wspieranie tego procesu przez dominikanów i franciszkanów w XIII w.,

g)    XII - XIV - rozkwit wymowy kościelnej (dalsze zróżnicowanie kazań, rozwój kaznodziejstwa ludowego, kazania scholastyczne, źródła kazań: kateny, postylie. kompendia, zbiory tekstów i przykładów biblijnych, gotowe zbiory z XIII i XIV w.),

h)    średniowieczni i XV-wieczni autorzy kazań (m.in. Hugo od św. Wiktora, Bernard z Clairvaux, Alain z Lille, Jan Kapistran, Dionizy Kartuz;.

i)    wpływ myśli humanistycznej i kontrreformacji na XVI- i XVII-wieczne kazania (m.m. św. Franciszek Salezy),

4. Kazania staropolskie.

a) działania kaznodziejskie franciszkanów i dominikanów w Polsce, bJ sermones, oparte na wzorach europejskich - XV w.,

c)    pisanie kazań po łacinie, wygłaszanie - po polsku.

d)    autorzy polskich kazań (m.in. Peregryn z Opola, Mateusz z Krakowa, Mikołai z Błonia. Jan Sylwan, J. Wereszczyński, H. Powodowski, J. Wujek, F. Birkowski, J. Mijakowski),

e)    Kazania Świętokrzyskie jako pierwszy zapis polskiej mowy kościelnej,

f)    Kazania Gnieźnieńskie.

g)    schemat średniowiecznych polskich kazań: temat, protemat zakończony modlitwa, kazanie właściwe, powtórzenie zasadniczej myśli, modlitwa,

h)    glosy polskie w tekstach łacińskich,

i)    zerwanie ze stylistyką średniowieczną, oparcie schematu kazań na wzorach cycerońskich i patrystycznych w XVI.

j)    kaznodziejstwo innowiercze,

k)    Piotr Skarga jako najwybitniejszy polski twórca kazań religijnych oraz politycznych,

l)    luźna kompozycja kazań barokowych, bogactwo figur retorycznych, zaskakujące koncepty, kunsztowna składnia itd..

m)    kryzys homilii w XVII i 1. poł. XVIII w. (pojawienie się mów okolicznościowych, panegiryków),

n)    patriotyczna tematyka kazań.