Bez nazwy 1

Rodza je zniszczeń materiału:

spękanie osnowy, Iripękanie włóknu, ejufrata połączenia . włókna z osnową, d wyciąganie włókien z osnowy Hipotezy \vytrz> niaiościowe: K.r=Rm idia materiałów Jkmchycłi) Kj=Re(dla materiale spr-plastl Kryteria zniszczenia: i?óij;Hl), fi cii:T 12), rToij; Eii,H3i,gcfcrie HI, 112, H3-slałe materiału.

Warun.modelu.mute.-kryterium zniszczenia: l)Kryteriujn zniszczenia powinno być uzależnione od wyboru ukł. (Odniesienia. 2) przyjęty model powinien być przydatny do opisu każdej formy zniszczenia niezależnie od mechanizmów jego powstawania. 3) powierzchnia graniczna w przestrzeni napr. powinna być wypukła.-!) kry terium powinno mieć taką postać, aby powalała ona przyjąć wymagany stopień dokładności i upn>szczeń.5)powirma istnieć możliwość zapisywania warunków krytycznych zarówno w przestrzeni naprężeń jaki odkształceń.(stan naprężeń połączony ze stanem odkształceń).

Kryterium ł warstwy: gdy pierwsza warstwa ulegnie zniszczeniu materia! traci swoją nośność (gdy układ nie może się wydłużyć stosujemy kryt I warstwy, łopatki turbin) Kryterium II warstwy: jest ona najbardziej sztywna i przenosi największe obciążenia. Nośność kompozytów po zniszczeniu ostatniej warstwy' może wzrosnąć. Aby zniszczyć kolejne warstwy należy przyłożyć większe naprężenia (gdy ukLmoże się odkrztte stosujemy te kryterium, pokrycia dachowe).

Dla mater.ortotropowych parametry do sprawdzenia: a)

Xr, Xt (6fi)-wytrzymałość warstwy na rozciąganie w kierunku włókien, b) Xc (Olc)-wytrzym.waistwy na ściskanie w kierunku włókien, c)Yr, Yt (6Tt)-wytrz.war.stju rozciąganie w kier.poptzecz.do włókien, d) Yc (óTc)- wytrz.warst.na ściskanie w lrier.poprzecz.do włókien, e)S(Łlt)-\vytrz. warst .na ścisk, w płaszczgł.osi materiałowych (dz).

Rodzaje kryteria zniszczenia: kryterium max.napr, kryd.max.odkrzt„kiytAzzf ego Tsaia-Hilla, kiyt. Tsaia-Wu. Kryterium max.naprfieuia: -Xc<0l<Xt, -Yc<82< Yt,

6ó(łI2) £S, 81= óxcos²9,62--- óxsin^;ł9.112— 8xsin6cos9, óx<Xivcos² 9,6x<Yt/sm^? 9,5x<S/sin 9cos 9 Kryterium mas.odksztalceń: -eLc<al< aLt -eTc<s2< sTt, je6|<Vłt, el!=Xt/Ei, eTt=Yt/E2,aLc-Xc/El, sTe=Yc/E2, po przekształceniu: 8x<Xt* cos*9-V12sirr9.6x<Yt''sin²9-Vl2cos^r9, óx<S/cos85in9

Kryterium AzzPcgo Tsaia-Hilla: (G-rH) 6l*t-(F+H) S2MF⁺G) 83²-2H61 *62-20* 5i*63-2F Ó2»

Ó3ł-2L123²-t-2Ml 13^?-*-2Nł 12M dla każdego materiału wielkości G,H,F,L,M,N to są wielkości, które charakter.nam ^! właśc.wytrzynial.danego mater. X, Y\S jesteśmy w stanie zmierzyć: G+H=1/XF, FHHN1/Y*, F+Ol/2²,2N=-l/s*z uldadu równań otrzymujemy: 2F=4/X^ŁH/Y²+-0.5², 2G=1/X3-bT^O.5²,2tt«I/X**l/YM>.5* dla płaskiego stanu naprężeń 61=óx*cosO, 62= 6x*sin0,112=- ćxsm9*cos8, óx=[(cos49.^/X²rK l / S²- l/X*)*cos² Osin² 9H'sin4*9A'²]do_potęgi -0.5

Kryterium Tsaia-Wu: F1 *51+F2*62+F6*6ó+F 11*6H+ F22*52^ Fóó*0ó^Łi-2F12* 51* 82=1, klamra:

Fl*Xr+Fl 1 *Xr²=l (tylko naprjrozciągaj.)

FlXc+Fl 1 *Xc²=i (nopriciskaiace.).

Fl=L'Xrt- l.^;Xo, Fi I=-l/Xr*Xc,‘F2=l/\rt-t;Yc, F22=-l/Yr*Yc, (Fl+F2)*6-t-(Fl 1+F22+F12)* <5*=1. F12=l/2^6²*[1-(i/Xr+ ł/Xc+ 1/Yr+ l/Yc)*frK l/XróXc+l/Yr*Yc)*CF Metoda elementów skończonych (MES> zamiana ukł. ciągłego w układ dyskretny (czyli dzielenie na pewne elementy), jest tym dokladmejsza im więcej elementów na które została podzielona konstrukcja. Polega na tym że musisi być pewna kontakobiliność tych elementów. Wyróżniamy skończoną ilość węzłów, dzielimy obszar na skończoną liczbę elementów, łączymy elementy' w zespól, dokonujemy aproksymacji wielk.tiz.w każdym elemencie.

Funkcje kształtu opisujące elementy: l)ciąglośc przemieszczeń wewitelemen. musi występować oraz ich zgodność na granicy, 2)możliwość opisywania stałych pizemieszczelem., 3)możliwość opisywania stanu stałych odkształceń, a tyra samym stałych napr.wewn.elem. które mogą wystąpić przy' odpowiednim przemieszczeniu węzłów.

£lem.zgodne(dos losowane)-(powyżejwarunki) ełeni.ktÓTS spełniają 1 z omawianych warunków,

K Iem.zupeIny(iiiedostos.)-fe które spełniają 2 łub 3 warunek. Funkcja kszraltu-jest najczęściej wielomianem który aproksymuje dana wartość

Tworzenie funkcji kształtu- {f}=[N]*{8)do potęg¹ e’, gdzie {5}do poteg’V=cd[8l... 54], (f)-przemieszczenie punktu należącego do ełem. E o wspołrz. x,y,z, [N]-funkcja kształtu ; Ogólny algorytm budouy funkcji kształtu- najczęściej J ^tosow.ńmkcjanu kształtu są wielomiany Lagrange"a budowlane na podstawie ciągów Pascala w^r postaci: 0^s=aH-a2x-ra3y+a4x4+a5x²+...czyli (0}=[P]*{a} liczba członów wielomianu równa jest liczbie w'ęzłów. Wielom.przyjmuja ]>oslać w zależności od liczby węzłów rozłożonych na bolach elem.

Eletn.charaktcryzowane są przer liczbę węzłów, liczbę stopni swobody

Rodzaje elementów: płaskie, trójwymiarowe, trójkątne (płytowe i powłokowe), wyższego rzędu