CCF20121019000

□

Jedność i różnorodność pedagogiki zwanej ogólną

Kategoria pojęciowa „pedagogika ogólna” wciąż budzi pytania, wątpliwości i intelektualne niepokoje Znane powszechnie publikacje i wypowiedzi koncentrują się na różnych jej aspektach i odmianach, poszukują problemowej „istoty”, metodologicznej poprawności, powiązań z innymi dyscyplinami określanymi często jako „wspomagające”, „współdziałające” czy „pomocnicze”.

W książce dokumentującej obrady Zespołu Pedagogiki Ogólnej KNP PAN w roku 1995, organizowane przez WSP w Bydgoszczy, referowałam problematykę międzynarodowej konferencji, właśnie pedagogice ogólnej poświęconej, gdzie ujawniono wielorakość pozornie oczywistej swoistości pedagogiki zwanej ogólną^{1 2} Określano ją w kategoriach filozoficznych, społecznych, pragmatycznych, poszukiwano wyznaczników w tradycji, swoistościach wyzwań świata współczesnego, także przyszłości

Moje omówienie zakończyłam pewną ogólniejszą refleksją, dotyczącą wprawdzie przede wszystkim pedagogiki włoskiej, ale, jak sądzę, ma ona szersze odniesienia Nowe myślenie, podkreślałam wówczas, daje się zauważyć w dwóch komplementarnych zakresach badawczych Jednym z nich jest orientacja w kierunku kompleksowości, przechodzenia od wiedzy monocentrycznęj do wielostronnej, otwieranie się na nowość i różnorod-

1

* Tekst przygotowany na konferencję Zespołu Pedagogiki Ogólnej Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN i WSP Kielce, 1999

2

1 Wojnar, Pedagogika ogólna w wiecie (wybrane problem)), w: Pedagogika ogólna Trud)cja - teraźniejszość - nowe wyznania (materiały pokonferencyjnc), red T. Hejnicka Bezwińska, WSP, Bydgoszcz 1995