Nasze życzenia (1), przypuszczenia (2) i uprzejme prośby (3) odnoszące się do teraźniejszości formułujemy, stosując tryb przypuszczający Konjunktiv II i/lub wurde-Form. | |
(1) Wenn ich mehr Zeit hatte! |
Gdybym miała więcej czasu! |
Ich wurde gern die Fotos von Theresia sehen. |
Chętnie zobaczyłabym zdjęcia Teresy. |
(2) Wer er karne, gingen wir ins Kino. |
Gdyby przyszedł, poszlibyśmy do kina. |
Hatte ich Geld, wurde ich es verschwenden. |
Gdybym miała pieniądze, |
przetrwoniłabym je. | |
(3) Wurdest du mir sagen, ob sie schon |
Powiedziałbyś mi, czy oni są już |
verheiratet sind? |
po ślubie? |
Konnten Sie das Fenster óffnen? |
Czy mogłaby Pani otworzyć okno? |
Konjunktiv II czasowników nieregularnych tworzymy od ich form czasu przeszłego Prateritum, dodając końcówkę -e oraz przegłos (jeśli w temacie czasownika występują samogłoski a, o, u). Powstała forma odnosi się do 1. i 3. osoby liczby pojedynczej.
lnfinitiv |
Prateritum |
Konjunktiv II |
sein |
war |
ware |
haben |
hatte |
hatte |
wissen |
wuBte |
wiiBte |
kommen |
kam |
karne |
gehen... |
ging... |
ginge... |
Do pozostałych form dodajemy końcówki osobowe.
Singular |
Plural |
ich ginge du ginge-st er/sie/es/man ginge |
wir ginge-n ihr ginge-t sie/Sie ginge-n |
Singular |
Plural |
ich karne du kame-st er/sie/es/man karne |
wir kame-n ihr kame-t sie/Sie kame-n |
104