CCI20110114009

10

cos a = 1 -

h,-h,

2R

(30)

łub

a = arccos(l

(31)

gdzie:    D_w - średnica walców,

Ah - gniot bezwzględny.

Ze wzoru (31) można obliczyć wysokość wejściową h₀, wyjściową h, lub wartość gniotu bezwzględnego, o ile dany jest optymalny kąt a, średnica walca D_w i jeden z pozostałych parametrów (dla obliczeń ho dane łą, dla obliczeń h, - h₀). Powyższy wzór umożliwia wyznaczenie wartości dopuszczalnego gniotu w zależności od średnicy walców i kąta chwytu.

Kąt chwytu zależy od wielu czynników, z których najważniejszymi są:

•    średnica walców - przy tej samej wartości gniotu kąt chwytu jest tym większy, im mniejsza jest średnica walców;

•    temperatura - chwyt materiału przez walce jest trudniejszy w podwyższonej temperaturze, ponieważ współczynnik tarcia maleje ze wzrostem temperatury;

•    prędkość obwodowa walców' - im większa jest prędkość obwodowa walców, tym materiał trudniej jest przez nie chwytany;

•    stan powierzchni - im bardziej jest chropowata powierzchnia walców i materiału, tym wńększy współczynnik tarcia.

W tablicy 1 zestawiono stosowane w praktyce maksymalne wartości kątów chwytu w' zależności od rodzaju walcowania i wartości stosunku Ah/R.

Tablica 1. Maksymalne kąty chwytu dla różnych rodzajów walcowania.

Rodzaj walcowania		Współczynnik tarcia p	Maksymalny kąt chwytu a	Maksymalny . Ah stosunek — R
Walcowanie na gorąco	kęsiska (walce z napawaniem)	0.45 + 0.62	24 + 32	1 _ 1 5 ' 3
	blachy	0.36 -r 0.47	20 + 25	1 . 1 8 ‘ 7
	kęsy	0.27 + 0.36	15 + 20	1 . 1 14 ' 8
Walcowanie na zimno	walce gładkie	0.09 + 0.18	5+10	1 1 130 ' 33
	wnlce z dobrze szlifowaną beczką	0.05 + 0.09	3 + 5	1 1 350 ' 250

Maksymalny kąt chwytu, jaki można stosować przy danym rodzaju walców i danej średnicy, nazywamy granicznym kątem chwytu.