DSCN0160

10

cos a =

_] h„ -h, _ _] Ah 2R    D_w

(30)

lub

a = arccos(l —

(31)

gdzie:    D_w — średnica walców,

Ah - gniot bezwzględny.

Ze wzoru (31) można obliczyć wysokość wejściową ho, wyjściową h, lub wartość gniotu bezwzględnego, o ile dany jest optymalny kąt a, średnica walca D„ i jeden z pozostałych parametrów (dla obliczeń ho dane h,, dla obliczeń h, - ho). Powyższy wzór umożliwia wyznaczenie wartości dopuszczalnego gniotu w zależności od średnicy walców i kąta chwytu.

Kąt chwytu zależy od wielu czynników, z których najważniejszymi są:

•    średnica walców - przy tej samej wartości gniotu kąt chwytu jest tym większy, im mniejsza jest średnica walców;

•    temperatura - chwyt materiału przez walce jest trudniejszy w podwyższonej temperaturze, ponieważ współczynnik tarcia maleje ze wzrostem temperatury;

•    prędkość obwodowa walców - im większa jest prędkość obwodowa walców, tym materiał trudniej jest przez nie chwytany;

•    stan powierzchni - im bardziej jest chropowata powierzchnia walców i materiału, tym większy współczynnik tarcia.

W tablicy 1 zestawiono stosowane w praktyce maksymalne wartości kątów chwytu w zależności od rodzaju walcowania i wartości stosunku Ah/R

Tablica 1. Maksymalne kąty chwytu dla różnych rodzajów walcowania

Rodzaj walcowania		Współczynnik tarcia p	Maksymalny kąt chwytu a	Maksymalny . Ah stosunek — R
Walcowanie na gorąco	kęsiska (walce z napawaniem)	0.45 * 0.62	24 + 32	1 1 5 ' 3
	blachy	0.36 + 0.47	20 + 25	1 . 1 8 ' 7
	kęsy	0.27 + 0.36	15 + 20	_1_ . 1 14 ' 8
O 1 8	walce gładkie	0.09 + 0.18	ui + o	1 1 130 ' 33
> c 8 n !^s	walce z dobrze szlifowaną beczką	0.05 + 0.09	3 + 5	1 . 1 350 ' 250

Maksymalny kąt chwytu, jaki można stosować przy danym rodzaju walców i danej średnicy, nazywamy granicznym kątem chwytu.