Duża cześć patentowanych rozwiązań przyjmuje postać bezpośrednio użytkową dopiero po długim okresie czasu od ich zgłoszenia do ochrony, a nawet wiele lat po iei uzyskaniu. W widu przypadkach nie twma w ogóle ustalić możliwości wykorzystania wynalazku. Dotyczy to np. substancji zgłaszanych jako leki. Zwykle wprowadzenie na rynek środka farmaceutycznego wiąże się z potrzebą prowadzenia skomplikowanych prac badawczo-wdrożeniowych, z koniecznością przejścia procedur
dopuszczających wyrób do obrotu towarowego.
Wzory użytkowe, które mogą podlegać ochronie, muszą prezentować sobą nowe i użyteczne rozwiązania o charakterze technicznym dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci (rys 3).