Ciało w kulturze konsumpcyjnej 1

ke Feallterstone

Ciało w kulturze konsumpcyjnej

W The Ditcounc of Diet (Dyskurs dietetyczny) Bryan Turner zwraca uwagę na rolę. jaką zalecenia dietetyczne odgrywają w produkcji ciał posłusznych i zdyscyplinowanych. W zakończeniu dochodzi do wniosku, że narastający problem starzenia się społeczeństw pńźnokapilalistycznych wysuwa na pierwszy plan nowy dyskurs, mianowicie demografię „skoncentrowaną na reżymie dietctycz-nym, joggingu i kosmetykach, których celem jest kontrola wyalienowanych i zniechęconych mieszkańców zamkniętych osiedli dla emerytów". To stwierdzenie, które posłuży nam jako punkt wyjścia, w zaskakujący sposób łączy dietę, kosmetyki i jogging pod wspólnym szyldem demografii, chociaż zjawiska te miały już wcześniej określone znaczenie w kontekście kultury konsumpcyjnej. Szeroka gama produkowanych, wprowadzanych na rynek i sprzedawanych obecnie towarów dietetycznych, odchudzających, gimnastycznych i kosmetycznych służących utrzymywaniu ciała w formie dowodzi, jak w ielką rolę wygląd i konserwacja ciała spełniają w społeczeństwie późnokapitnlistycznym. Kultura konsumpcyjna odwołuje się przede wszystkim do samozachowawczej koncepcji cielesności. która zachęca jednostkę do podejmowania strategicznych decyzji w celu walki z. erozją i rozpadem ciała (czcinu przyklaskują także władze państwowe, które próbują redukować koszty opieki zdrowotnej przez edukowanie społeczeństwa. by nic zaniedbywało troski o ciało) i wpaja ludziom przekonanie, że ciało jest wehikułem przyjemności i autocksprcsji. Obrazy urody ciała, otwarcie seksualnego i przywodzącego na myśl przyjemności, czas wolny oraz wystawianie się na pokaz, podkreślają wagę wyglądu i „stylu”.

W kulturze konsumpcyjnej reklama, prasa popularna, telewizja i kino dostarczają mnóstwa stylizowanych przedstawień ciała. Co więcej, popularne media stale podkreślają kosmetyczne korzyści płynące z pielęgnacji ciała. Nagrodą za pracę nad cielesną ascezą nic jest już zbawienie duchowe czy choćby lepsze zdrowie, ale poprawa wyglądu i bardziej rynkowe .ja". (...) Dyscyplina i he-doni/m nic są już sprzeczne; poddanie się rutynom dbałości o ciało stanowi w kulturze konsumpcyjnej warunek wstępny osiągnięcia akceptowanego wyglądu i ujawnienia ekspresji cielesnej. Kultura konsumpcji nic żąda kompletnego