Diamagnetyzm – Wikipedia wolna encyklopedia

Diamagnetyzm - zjawisko polegające na mdt£cji_w_cieje_znajduj22m_si£wrzewn2trzn2^ osłabiającego działanie zewnętrznego polał¹!.

Namagnesowanie diamagnetyka jest proporcjonalne do natężenia pola magnetycznego, w którym się znajduje i nie zależy od temperatury. Jest ono zawsze bardzo słabel²!.

Zjawisko odwrotne do diamagnetyzmu to paramagnetyzm. Należy jednak zaznaczyć, że paramagnetyzm jest zjawiskiem "odwrotnym” tylko w sensie makroskopowej obserwacji zachowania się substancji w polu magnetycznym (diamagnet^kjesm^cł^ a paramagnetyk - wciągany). Stoją za tymi zachowaniami jednak całkowicie inne zjawiska fizyczne: o diamagnetyku czytaj niżej, a w paramagnetyku porządkują się momenty magnetyczne elektronów.

Przyczyną diamagnetyzmu jest fakt, że zewnętrzne pole magnetyczne zmienia tor elektronów na orbitach (jakb^jndukuje_wukładz^ gr^d^tektr^czn^Jttóry powoduje powstanie pola magnetycznego skierowanego przeciwnie do pola zewnętrznego.

Diamagnetyzm występuje we wszystkich substancjach, ale zwykle jest maskowany przez silniejszy paramagnetyzm. Wyjątkiem są przeważnie związki chemiczne posiadające wiązania wielokrotne lub układ aromatyczny.

Diamagnetyki samorzutnie nie wykazują właściwości magnetycznych - nie są przyciągane przez magnes. Umieszczenie diamagnetyka w zewnętrznym polu magnetycznym powoduje powstanie w tym materiale pola magnetycznego skierowanego przeciwnie. Dla tych ciał względna przenikalność magnetyczna p ośrodka jest nieco mniejsza od jedności (diamagnetyki nieznacznie osłabiają pole magnetyczne). Do diamagnetyków zalicza się: gazy szlachetne, prawie wszystkie metale i metaloidy nie wykazujące własności para- lub ferromagnetycznych (np: bizmut^krzęm^nkjjiiagnez^łotojiiiedź^^a^tafe    wiele związków chemicznych.

Diamagnetyczne są też DNA i wiele białek.

Zjawisko diamagnetyzmu zostało po raz pierwszy opisane przez holenderskiego lekarza i przyrodnika S.J. Burgmansa w 1778 roku. Nazwę "diamagnetyzm" stworzył jednak i rozpowszechnił Michael Faraday w 1846 r.

Spis treści [ukryj]

1    Podatność magnetyczna niektórych materiałów

2    Przypisy

3    Zobacz też

4    Bibliografia

Podatność magnetyczna niektórych materiałów [ edytuj i edytuj kod ]

Materiał	Xv
Woda	-8,8xl<r^6
Złoto	-34xl0^-6
Bizmut	-170xl0^-6
Grafit	-160xl0^-6
Grafit krystaliczny prostopadle do płaszczyzny kryształów	-450xl0^-6
Grafit krystaliczny równolegle do płaszczyzny kryształów	-85xl0^-6

Nadprzewodniki można traktować jako doskonałe diamagnetyki (\_v = -1), ponieważ wypierają linie pola magnetycznego (efekt Meissnera).