DSC00007 (2)

KMaanaw/flOMMmo

niolnaścią bakterii de bksyntery enzymów hydrolizujących preparaty dezynfekcyjne przy jednoczesnej ich inaktywacji. W ten sposób środki dezynfekcyjne staja się źródłem węgła dla opornego drobnoustroju. Takie zjawisko obserwowano m in. u bakterii Psmdomonas aeniginosa w obecności 10% roztworów preparatów Stcrinol i Laurosept.

Szczególnie niebezpieczna w procesach biotechnologicznych jest:

a)    oporność nabyta, ni odziedziczona, ujawniająca się w wyniku naturalnej selekcji i adaptacji podczas ekspozycji szczepów na sublcłalnc stężenia dczyn-fcŁtanlów.

b)    oporność nabyta, dziedziczona, będąca efektem mutacji lub pobrania od opornych bakterii fragmentu DNA kodującego cechę oporności nawet na kilka związków; przenoszony materiał genetyczny może być pochodzenia chromosomowego;

c)    oporność chrtmosourołna łub cytoplazma tyczna, izw. oporność pozachro-mosomaJru, kodowana przez geny zlokalizowane na plazmidach.

Znana jest ponadto oporność krzyżowa bakterii na preparaty dezynfekcyjne i antybiotyki. Oporność krzyżowa charakteryzuje się całkowitą lub częściową nicwrażliwością drobnoustrojów na grupy preparatów należących do tej samej lub spokrewnionej klasy chemicznej. Takie zjawisko zaobserwowano u palek Pscudomonas aeruginosa opornych na różne preparaty z grupy czwartorzędowych zasad amoniowych. Jeżeli mechanizm oporności jest wynikiem zmniejszonej przepuszczalności osłony zewnętrznej, to u pałeczek gramu-jcanycb oporność krzyżowa może dotyczyć także związków o różnej budowie chemicznej, np. preparatów z grapy czwartorzędowych zasad arnooio-wych i chlorobcksydyny

6.4. Badanie aktywności środków dezynfekcyjnych

Oh occay aktywności preparatów dezynfekcyjnych w warunkach laboratoryjnych aowunac są metody zawiesinowe i nośnikowe opracowane przez Państwowy Zakład Higieny. Pozwalają one na podstawie dwóch wartości, ij. MDC (ang Mininui liactcnocrdal Conccnlralion), czyli najmniejszego stężenia bóycrcgo i MIC (ag Manna! Inhibitory Conccntraiion) - najmniejszego stęze-aa h—ojąrego. okrcśhć aktywność bójczą lub statyczną danego preparatu.

W badaniach używane tą 24 godzinne hodowle szczepów łosiowych, któie są dobrane zależnie od przeznaczenia preparatu. Działanie bakteriobójcze preparatu dezynfekcyjnego określa się, stosując szczepy: Stophylococcus aureus, finŚMomr aenpnota, Protem vu(garis. działanie grzybobójcze ustała nę

z zastosowaniem szczepów Candida atblcani i Trtchophyton menlagrophytes.

Natomiast szczepy Badllus subłllU. fjocillus ctms oraz Clastruhum ipor„_z* nu wykorzystywane tą do oceny działano sporobójczego środków detynfo: cyjnych.

I®

0.0    7.0

0.0

5.0    4.0    3.0

2.0 stężenie preparatu w wodzie |%1

V—'    V/

0.8    0,7    0.6    0.5    0.4    0.3    0.2 stężenie preparatu

I . w pożywce |%|

9 cm¹ pożywki

wzrost drobnoustroju

Rjx V-7. Wyznaczanie wart oda MIC metodą aniesanową

W oclu wyznaczenia działania hamującego preparatu, czyli wartości MIC stosowana jest metoda zawiesinowa. Procedura polega na przygotowaniu szeregu rozcicńczcó badanego preparatu w jałowej wodzie destylowanej. Następnie do probówek zawierających 9 cm¹ pożywki wprowadza się 1 cm’ kolejnych rozcieńczał preparatu i odpowiednio rozcieńczoną hodowlę szczepu testowego. Probówki zawierające taką mieszaninę raku boje się przez 72 godziny w temperaturze optymalnej dla badanego szczepu, po czym sprawdza się żywotność ko-