DSC00009 (2)

r ummMKu tnxittxA mouKCJł

zdolnością bakterii do biosyntezy enzymów hydrolizujących picpainty dezynfekcyjne przy jednoczesnej ich iiuktyrwaeji W ten spc«oh śicdki dezynfekcyjne stają się źródłem węgla dla opornego drobnoustroju Takie zjawisko obserwowano m ■ u hakiem Pseudomonas aenginosa w obecności 10% roztworów preparatów Stcnnol i Lmirosept

Szczególnie nicbcrpiccnu w procesach biotechnologicznych jest:

a)    oporność nabyta, niodaedzjezona. ujawniająca się w wyniku naturalnej selekcji i adaptacji podczas ekspozycji szczepów na sublctalne stężenia dczyit-fektaotów.

b)    oporność nabyta, dziedziczona, będąca efektem mutacji lub pobrania od opornych bakiem fragmentu DNA kodującego cechę oporności nawet aa kilka związków, przenoszony materia! genetyczny może być pochodzenia chromosomowego;

c)    oporność chromosomalna lub cytopłaznutyczna, tzw. oporność pozachro-mosomalna, kodowana pracz geny zlokalizowane na plazmidach.

Znana jest ponadto oporność krzyżowa bakterii na preparaty dezynfekcyjne i antybiotyki. Oporność krzyżowa charakteryzuje się całkowitą lub częściową rucwrazliwością drobnoustrojów aa grupy preparatów należących do lej samej lub spokrewnionej klasy chemicznej. Takie zjawisko zaobserwowano u palek Pseudomonas aeniginosa opornych na różne preparaty z grupy czwartorzędowych zasad amoniowych, jeżeli mechanizm oporności jest wynikiem zmniejszonej przepuszczalności osłony zewnętrznej, to u pałeczek graniu-jcouiych oporność krzyżowa może dotyczyć także związków o różnej budowie chemicznej, np preparatów z grupy czwartorzędowych zasad amomo-wych«chlorohckiydyny.

6.4. Badanie aktywności środków dezynfekcyjnych

Dla oceny aktywności preparatów dezynfekcyjnych w warunkach laboratoryjnych stosowane są metody zawiesinowe i nośnikowe opracowane przez Pań-Kinowy Zakład Higieny. Pozwalają one na podstawie dwóch wartości, Ij. MOC (Mg Mraimal BaOcnocadri Conccntration), czyli najmniejszego stężenia bójczcgo i MIC (ang Mmimal Inhibitory Cooccntraboo) - najmniejszego stężenia hamującego, określić aktywność bćjczą lub statyczną danego preparatu.

W hftdyiwA używane są 24 godzinne hodowle szczepów testowych, które są dobrane zależnie od przeznaczenia preparatu Działanie bakteriobójcze preparatu dezynfekcyjnego określa się. stosując szczepy Slophylococcus aur tui, Pseudomonas oen/ginosa, Protem uulgarts. działanie grzybobójcze ustala się z zastosowaniem szczepów Candida albicans i Thdtophyion menlagropbytes.

Natomiast s*czcpy Itoc.lluM iublllls. Dacillu, cereus ora. CI~'rUM~n sporne, wykorzystywane są do oceny działania spotobójczcRo środków derynfek cyjnych.

5.0    7.0    0.0    0.0    4.0    3.0    2.0 stężenie preparatu

w wodzie I%]

1 cm*

I l l l l l I

0.8

0,7    0.6    0,5    0.4    0.3    0.2 stężenie preparatu

w pożywce (%|

0 cm*

pożywki

U

W

stężenie preparatu hamujące wzrost drobnoustroju

Ry*. V-7. Wyznaczanie waito&ci MIC metodą awtcainową

W celu wyznaczenia działania hamującego preparatu, czyli wartości MIC stosowana jest metoda zawiesinowa. Procedura polega na przygotowaniu szeregu rozcieńczali badanego preparatu w jałowej wodzie destylowanej. Następne do probówek zawierających 9 cm* pożywki wprowadza się I cm* kolejnych roz-dcóczcń preparatu i odpowiednio rozcieńczoną hodowlę szczepu testowego. Probówki zawierające taką mieszaninę inkubujc się przez 72 godziny w tempe-raturac optymalnej dla badanego szczepu, po czym sprawdza się żywotność ko-