Zakładając przedsiębiorstwo, z reguły nie określa się końca jego działalności. Nie działają one jednak wiecznie i wcześniej lub później kończy się ich działalność. Można przeto mówić o końcu jego życia. Niektórzy autorzy, idąc za głównym przedstawicielem neoklasycznego kierunku w ekonomii A. Marshallem wprowadzają, operując wątpliwą biologiczną analogią, etapy życia przedsiębiorstwa:
1) narodziny,
2) wzrost,
3) dojrzałość i
4) schyłek (starzenie się).
Niejednokrotnie operuje się następującymi trzema fazami;
1) narodziny i walka o przetrwanie,
2) młodość i dynamiczny rozwój,
3) dojrzałość (która niekoniecznie musi się kończyć upadkiem).
Czasem fezy te przeplatają okresy mniej lub bardziej głębokich kryzysów.
Określenie końca życia przedsiębiorstwa wcale nie jest jednoznaczne. Dla uściślenia tego pojęcia konieczne jest wprowadzenie rozróżnienia końca życia przedsiębiorstwa pod względem prawnym i pod względem ekonomicznym. Słusznie autorzy niemieccy H. Albach i R. Albach1 podkreślają, że brak tego rozróżnienia może prowadzić do nieporozumień.