DSC01079 (2)

vfcłd6\v polsko-habsburskieh. Natomiast w sprawie *x- ^Ji)(l._vójnycK zaślubin, a zwłaszcza terminu poślubienia 'u \^ny przez jednego z wnuków cesarza, poleciał usuwać ^entualne przeszkody w Rzymie l załączał zapewnie-PLI tir. ^vV oprawie podjęcia akcji anty tureckiej ^1M.

^ Zygmunt pisał również 3 sierpnia do papieża, wzy-: _łVajU^c ł£*> do zjednoczeniu wysiłków w celu. pacyfikacji E f juropy, dla podjęcia wspólnymi siłami krucjaty ^łM.

L.ist wysłany równocześnie do przebywającego w Rzy-, mic Łaskiego zdaje się świadczyć, że król wierzył wtedy w możliwość realizacji tego przedsięwzięcia.

! £ wypowiedzi jego przebija zaufanie, a chwilami na-I wet podziw i szczera sympatia względem Maksy milia—

I na. Może Zygmunt chciał w ten sposób złagodzić ujem-I no wrażenie, jakie na Łaskim mogła wywrzeć wieść I o porozumieniu z Habsburgami^lfi*. "W każdym razie f wyrażał przekonanie, że cesarz stał mu się najbliższym f przyjacielem i bratem najserdeczniejszym, a w związku z tym w. mistrz nie znalazłszy nigdzie (także w Rzymie) oparcia będzie zmuszony wywiązać się ze swych obowiązków. W ogóle sprawa pruska i moskiewska, zdaniem króla, zostały załatwione tak znakomicie, że trudno byłoby wymagać czegoś więcej¹⁸⁶. Opinię tę uzupełniał Tomicki pisząc tego samego dnia i do tego samego adresata, że ustępstwa w sprawie pruskiej osiągnięte zostały, u cesarza niewielkim wysiłkiem. W przeciwieństwie jednak do króla stwierdzał, że na razie nic konkretnie nie może być załatwione z powodu nieobecności w. mistrza i jego posłów oraz delegatów moskiewskich

—    Di

nr XI, s. 273 - 274.