II * !*«(>« łUZKNII ni u K il,,,,
w 1637 r, iw fuli niezmiernej popularności dzieła Comelllea I toczącego ąię sporu o ĆWn. W Zamościu Le mariage du Cidbył zapewne grany w języku francuskim, co tłumaczyłoby potrzebę dopisania polskich intermediów dla nieznającej języka oryginału publiczności.
*
Pretekstem do niniejszego wydania Cyda w przekładzie Jana Andrzeja Morsztyna było odnalezienie we I .wowie nieznanego dotąd historykom literatury manuskry ptu z tekstem dzieła spisanym przez anonimowego miłośnika poezji w końcu XVII w.,y Nie jest to autograf ani nawet poprawna jego kopia, ale też dzięki temu rękopisowi można było ponownie ocenić dostępne nam dotąd przekazy, także przecież nieautorskie, uzupełnić dotąd niedostrzegalne luki w tekście, skorygować oczywiste i powielane przez kilka stuleci błędy. Dodatkowe świadectwo, pozwalające ustalić tekst poprąwniejszy. bliższy intencjom autora, prowokowało też do konfrontacji różnie brzmiących miejsc z oryginałem francuskim, a w efekcie do bliższego przyjrzenia się technice przekładowej Jana Andrzeja. Z tych wszystkich powodów obecna edycja różni się od dotychczasowych wydań Morsztynowego Cyda. których było już wiele, poczynając od tomiku „Biblioteki Narodowej" opracowanego przez Władysława Folkierskiego, poprzez dwie edycje przygotowane przez Mieczysława Brahmera, aż po wydanie Leszka Kukulskiego w tomie zbierającym całość dorobku poetyckiego Morsztyna*1®. Wydawcy niniejszego tomiku w „Bibliotece Pisarzy Staropolskich" czują się dłużnikami wszystkich tych opracowań.
Wyrazy wdzięczności za wszelkie uwagi pomocne w przygotowaniu edycji wydawcy kierują do Recenzentów książki: dr hab. Mirosławy Hanusiewicz i dr Ewy Jolanty Cłębickiej. Za pomoc w ostatecznej redakcji komentarzy dziękują również Joannie Krauze-Karpińskiej i Marcie Karpińskiej.
*° Zol). A. Karpiński, \ieznany rękopis .Cyda" Jana Andrzeja Morsztyna. .Barok" 2 (1995). l.s. 127-134.
H Oprać. W. Foberslurgo zob. prżyp. 1; oprać. M. Brahmera zob. przyp. 13 oraz: P. Cor-ncillr. Cyd. pnrłuzyl Andrzej Morsztyn, oprać. M. Brahmer, Kraków 1948: oprać. L. Kukulskiego. zob. prżyp: 5. Na przypomnienie zasługuje także popularna rdycju: P. Conieille. Cyd. Tragikomedia, przeł. A. Morsztyn, wstęp, aneks i przypisy oprać. J. Gałuszka, Warszawa 1958 [i nast.].
albo
Komedyja hiszpańska z francuskiego języka przetłumaczona, która w zamku warszawskim reprezentowana była na sejmie roku 166<2> po odebraniu miast litewskich na ten czas przez Moskwę po większej części zawojowanych,
także miast pruskich od Szwedów windykowanych, jako Prolog in persona Wisły świadczy.