DSCN2301

6

Najniebezpieczniejsza jest odma śródpiersiowa powodująca zastój w dopływie żylnym w konsekwencji czego prowadzi do utrudnienia oddychania i osłabienia pracy serca.

II. Obrażenia zamknięte mięśni i powięzi.

a) Stłuczenie (contusio) I o małej intensywności powodują krwawe nacieki, bolesny obrzęk oraz odpowiednie zaburzenia czynności. Często występuje niewielkie przebarwienie skóry nad uszkodzonym mięśniem. Silne stłuczenia powodują zmiany od nacieczenia poprzez krwiak, aż do zmiażdżenia mięśni na krwistą, czerwonobrązową zmieszaną ze skrzepami krwi masę. Zaburzenia czynności są wyraźne, występuje silny ból i obrzęk. Zejście stłuczenia jest różne w zależności od zmian. Wynaczynienia ulegają resorpcji. Uszkodzone włókna mięśniowe zostają zamienione przez ziarninę, a w końcu bliznowacieją. Objawy kliniczne ustępują po kilku dniach lub tygodniach, a mięsień staje się pełnosprawny. Przy rozległych stłuczeniach tworzenie blizny

lOukTf C/ŁJU-ClOj

jest odpowiednio większe i na skutek jej lmraoma może dojść do trałego zaburzenia czynności. Czasem w tkance bliznowatej można stwierdzić zwapnienia i stwardnienia (myositis traumetica ossificans).

Leczenie

Początkowo leczenie polega na zastosowaniu preparatów oziębiających (płyn Burowa, kwaśny octan glinu, alkohol 40%) łagodzących ból i zmniejszających zdolność do krwotoków. Od 2 - 3 dnia należy zwiększyć przekrwienie (środki rozgrzewające) w celu ułatwienia resorpcji, demarkacji i organizacji tkanki niezdolnej do odbudowy. Jeżeli jest to możliwe należy założyć opatrunek unieruchamiający schorzałe miejsce. W pierwszych dniach