DSC05203

W przypadku laminamego przepływu cieczy w rurze, przedstawionego na rysunku 2.6a, prędkość przepływu cieczy jest nąjwiększu w środku rury. Przy ściankach jest ona równa zeru. Bardzo cienka warstewka cieczy, nicznznaczona na rysunku, przylegająca do ścianki rury, nic bierze udziału w ruchu cieczy. Następna warstewka w\ napotyka na opór (na skutek przyciągania) od strony tamtej warstewki. To samo zjawisko zachodzi między kolejnymi warstewkami: Wa» W3, wą itd. Im warstewka jest bliżej osi rury, tym jej prędkość jest większa. Na rysunku 2.6« / największą prędkością porusza się warstewka W4.

W przypadku ruchu turbulentnego cieczy w rurze (rys. 2.6b) warstewka cieczy przylegająca do ścianki rury porusza się z prędkością większą od zera, co zasadniczo odróżnia ten typ przepływu od przepływu laminamcgo.

W celu określenia, czy przepływ cieczy jest laminamy, pośredni czy tur-bulentny, stosuje się empiryczną regułę opartą na wartości liczby Reynoldsa. Liczba Reynoldsa jest wielkością bezwymiarową zdefiniowaną wzorem:

(2.56)

_Re== 2 _w,Rd

*n

gdzie:

Re - liczba Reynoldsa, d — gęstość cieczy,

R - promień rury, w* — średnia prędkość, t| — lepkość.

Dla rur o przekroju kołowym ustalono doświadczalnie, że gdy:

Re < 2000 — przepływ ma charakter laminamy;

Re > 3000 - przepływ ma charakter turbulentny;

2000 < Re < 3000 — przepływ ma charakter pośredni.

Metoda oparta ną wzorze PoiseuilIe’a

Lepkość cieczy można oznaczyć, mierząc czas przepływu objętości cieczy V przez kapilarę o promieniu R. Do pomiaru lepkości tą metodą stosuje się wiskozymetr Ostwalda przedstawiony na rysunku 2.7.

Wiskozymetr Ostwalda ma kształt (/-rurki. W lewej jego części występuje rozszerzenie, które przechodzi w kapilarę. U góry i na dole rozszerzenia na rurce wiskozymetru znajdują się kreski a i b.