Photo0013

charakterystykę przepływu pompy, przedstawioną na rysunku 3.13, rozpoczyna się od naniesienia zależności H_t— f(Q), która jest prostą opadającą w miarę przyrostu wydajności.

Jeżeli uwzględni się skończoną liczbę łopatek, wykres zależności H, = f (Q) będzie przebiegał niżej od zależności    f (Q), a wielkości

rzędnych pomiędzy obiema krzywymi obrazują straty przepływu zachodzące w wirniku pompy wskutek pogorszenia prowadzenia strug prądowych cieczy w kanałach międzyłopatkowych, skończonej grubości łopatek, zmian prędkości przepływu cieczy wzdłuż kanałów itp.

Wskutek tarcia cieczy w kanałach pompy powstają straty ciśnienia A h„ które wzrastają wraz z kwadratem wydajności. Obraz wartości tych strat przedstawia krzywa^ A h_t == f (Q*) na rysunku 3.13. Jeżeli wielkości tych strat dla poszczególnych wydajności odejmiemy od krzywej H_t = f (Q), to otrzymamy wykres tzw. wewnętrznej wysokości podnoszenia H, — f (Q).

Oprócz strat tarcia cieczy występują jeszcze tzw. straty uderzeń cieczy o łopatki, których wartość jest tym większa, im bardziej wydajność pompy odbiega od jej wydajności nominalnej. Przebieg zmian tych strat obrazuje krzywa A h„ = f (Q).

Po odjęciu strat uderzeń cieczy od krzywej H, — f (Q), otrzymuje się charakterystykę przepływu (krzywą dławienia) H = f (Q) dla danej pompy.

Aby pompa pracowała w prawidłowych warunkach zasilania wirnika, tj. bez tzw. uderzeń cieczy, jej wydajność nominalną wyznacza się dla wartości A h_u = f (Q) = 0, co ma miejsce w przypadku pokazanym na rysunku 3.13 w punkcie Tak więc wydajność nominalną i odpowiadającą jej nominalną wysokość podnoszenia wyznacza punkt A na charakterystyce przepływu pompy H = / (Q).

Rys. 3.14. Powinowactwo charakterystyk przepływu H — f (Q) dla wirowej pompy krętnej przy różnych prędkościach obrotowych n

115