egz filozofia (15)

dlłał skończony, 2) ze względu na ostateczny element mamy podział kom plctny I podział niekompletny.

Wydaje się zatem, U Zenonowi w jego argumentach tak naprawdę chodzi o problem podzielności. Jego domniemana tarcza jest bronią skierowaną przeciwko tym. którzy przyjmują istnienie ostatecznych elementów świata,

/ których wszystko jest złocone. Gdyby tak było, to owe elementy musiałyby być same rozciągłe, a więc podzielne, czyli nie mogłyby stanowić ostatecznych elementów.

Platon i Arystoteles, a za nimi wielu badaczy łączą ściśle ze sobą poglądy Parmenidesa i Mciissosa. Zabieg taki wydaje się zdecydowanie niesłuszny. Co prawda, Mclissos w pewnym sensie konstruuje swoją ontologię, biorąc za wzór metodę Parmenidesa, ale ich rozstrzygnięcia są odmienne. Argumentacja filozofa 2 Samos przedstawia się następująco: Skoro niebytu nie ma. to byt nie powstał, ani nie zginie (powstać mógłby tylko z niebytu, a ginąc, przeszedłby w niebyt), a więc „zawsze było to. co jest, i zawsze będzie". Następnie przechodzi on w sposób - dodajmy - niezrozumiały od nieskończoności czasowej do nieskończoności przestrzennej; byt, będąc nieskończony przestrzennie musi być jeden (jedyny). Skoro zaś jest jeden, to nie może się poruszać, gdyż sobą obejmuje całość; jest też niepodzielny, bo w przeciwnym razie stałby się wielością. Byt jest więc nieograniczenie rozciągłym Jed-nem, niezmienną, nieruchomą, niepodzielną całością. Widać więc wyraźnie, że jest to zupełnie odmienna koncepcja niż Parmenidesa, który, po pierwsze, odrzuca w swoim katalogu atrybutów bytu nieograniczoność, a, po drugie, nie musi być traktowany jako przedstawiciel monizmu, tzn. twierdzenia, że istnieje tylko jeden, jedyny byt. Koncepcja samego Melissosa poddana została później krytyce ze strony Gorgiasza, Platona i Arystotelesa.

6. Empedokles, Anaksagoras i atomiści

lak już byta o tym mowa, Parmenides ukazał w swoim poemacie, jakie warunki musi spełniać byt, aby mógł być przedmiotem wiedzy. Cała filozofia późniejsza próbuje rozpoznać to. co jest tym bytem, co jest tym. co jest naprawdę. W ten nurt wpisuję się myśliciele, którzy w literaturze często sa określani mianem pluralistówt Empedokles z Akragas, Anaksagoras z Kia dzomenai i atomiści (Leukippos i Demokryt z Abdcry).