1. Kodowanie w słuchu intensywności dźwięku odbywa się za pomocą zmian częstotliwości impulsów w zakończeniach nerwowych.
2. Ruchy formantów w samogłoskach zależą w ograniczonym stopniu od miejsca i sposobu artykulacji sąsiadujących z nimi spółgłosek
3. W przypadku akcentu rytmicznego nie występuje modyfikacja iloczasów sylab
4. Różnym konfiguracjom toru głosowego mogą odpowiadać te same częstotliwości formantowe
5. Zgodnie z „teorią miejsca” zakres częstotliwości 5000-20000 Hz przypada na 1/3 część długości błony podstawnej liczonej od strony okienka owalnego
6. W krzywej progowej słuchu poziom detekcji tonów o wysokiej częstotliwości jest niższy, niż dla tonów o niskiej częstotliwości
7. Okres drgań fałdów głosowych podczas artykulacji samogłoskowej jest niezmienny
8. Przy artykulacji spółgłosek szumowych obszar w pełni turbulentny powstaje w pobliżu wylotu utworzonej w torze głosowym szczeliny
9. w końcowej części frazy, z wyjątkiem fraz pytających, następuje zawsze zmniejszanie się częstotliwości F0
10. Wrażenie głośności tonu zależy od jego częstotliwości
11. W wypowiedziach nacechowanych emocjonalnie wahania melodii są znacznie większe, niż w wypowiedziach o charakterze neutralnym
12. Charakterystyka promieniowania ust nie wpływa na charakterystykę widmową wymawianych dźwięków
13. Nieoznaczoność percepcji międzyusznej różnicy fazy fali dla dźwięków o widmie
L złożonym nie utrudnia oceny kąta azymutainego położenia źródła przez obserwatora
14. Zaokrąglenie warg powoduje obniżenie wszystkich częstotliwości formantowych
15. Częstotliwość drgań fałdów głosowych u mężczyzn wynosi średnio 250 Hz
lK.Samogłoski niskie mają wysoką częstotliwość FI
17. Podczas dźwięcznego zwarcia toru głosowego następuje w nim podwyższenie ciśnienia powietrza znajdującego się między fałdami głosowymi i miejscem zwarcia, i
H zarazem stosunkowo niewielkie obniżenie częstotliwości FO
18. Podczas artykulacji spółgłoski zwartej wyróżnia się w sygnale mowy tylko fazę plozji /(19. W wyrazie „kwiat” może nastąpić upodobnienie pod względem dźwięczności
Y{20. Czy w poniższej transkrypcji fonetycznej sekwencji wyrazów jest błąd ?
HF /zaznatStfbwont/
21. Strumień powietrza płynącego w torze głosowym między głośnią i szczeliną F utworzoną podczas artykulacji spółgłosek trących jest turbulentny K 22. Na wielkość międzyusznej różnicy czasów (1TD) u obserwatora, pogłos pomieszczenia ma pomijalny wpływ
23. Rytm mowy nie jest jej cechą prozodyczną
24. Melodia mowy może sygnalizować gramatyczną funkcję wypowiedzi
25. Dwukrotny wzrost ciśnienia akustycznego oznacza jego wzrost o 3 dB w skali poziomu dźwięku
,26. Widmo pobudzenia krtaniowego jest harmoniczne