Elektra skrypt1

nia rdzenia. (Dla badanego dławika nasycenie występuje przy prądzie ok. 0,9 A). Następnie należy zmniejszać powoli prąd do zera, tak by czas rozmagnesowania wynosił nie mniej niż 20 sekund.

7. Badanie materiału rdzenia ferromagnetycznego. Wyznaczanie krzywej magnesowania pierwotnego

Wyznaczanie krzywej magnesowania przeprowadza się w układzie wg rys. 3.14. a wyniki wpisuje do tabeli 3.6.

Rys. 3 14. Schemat układu do wyznaczania krzywej magnesowania pierwotnego metodą balistyczną; Wb - miliweberomier/. (strumicniomierz). A - amperomierz prądu stałego, R_d - opornik cztcrodekadowy

Tabela 3.6

Lp.	/	Aa	",	'A $ • •V	f§|£:J	mm	mmm
	A	dz		Igy®		ml	- A/m H/m '
i					!
2
						mmmm.

Charakterystykę wyznaczamy dla wartości rosnących. Nie można w czasie regulacji zmniejszać prądu magnesującego. Przed pierwszym włączeniem ustawia się opornik dekadowy R_d na wartość ok. 5 k&, przy napięciu zasilającym 16 V. Stru-mieniomierz dołącza się do zacisków uzwojenia pomiarowego.

Po włączeniu zasilania należy odczytać wartość prądu i zmienić jego zwrot przełącznikiem P. obserwując jednocześnie zmianę położenia wskazówki webero-mierza (strumieniomierza). Po dokonaniu odczytu należy zmienić zwrot prądu, przestawiając przełącznik P w pozycję początkową, a następnie zwiększyć prąd zmniejszając wartość R_d. Ponownie zmienić zwrot prądu, odczytując wskazania strumieniomierza i tak wyznaczać kolejne punkty charakterystyki, aż do uzyskania nastawy R_d = 0.

Przy pewnej wartości prądu magnesującego zmiany położenia wskazówki strumieniomierza mogą być tak duże, że będą przekraczać jego zakres. Należy wtedy zmniejszyć liczbę zwojów uzwojenia pomiarowego N₂.

Wielkości stałe: N, = 1700, stała strumieniomierza C_s =0,10 mWb/dz.

Po rozłączeniu układu należy zewrzeć zaciski strumieniomierza.

3<4>2< Opracowanie wyników pomiarów

1. Wypełnić tabelę 3.3, korzystając z wzorów:

oraz L w funkcji

Z ■ -j, costp = —1| X_L = Zsintp, R ° Zcostp, Przyjąć / = 50 Hz.

Narysować we wspólnym układzie osi charakterystyki: I, P, R napięcia zasilającego.    —

2. Wypełnić tabelę 3.4, korzystając z tych samych wzorów

S = Ul

Obliczyć prąd płynący przez kondensator J_c, korzystając ze wzorów:

I_b ■ /sincp, /j = /' sintp, /_c = i_fe -1^

gdzie: /£ — składowa bierna prądu I,

I_c — prąd płynący przez kondensator.

Ponownie obliczyć prąd płynący przez kondensator 7_C ze wzorów:

Porównać obydwa wyniki.

3.    Narysować wykresy wektorowe napięcia i prądu przy trzech wartościach napięcia zasilającego: 200 V, 220 V i 240 V według tabeli 3.4. Dla każdego wiersza tabeli wykresy dla dwóch przypadków, bez kondensatora i z kondensatorem, umieścić w tym samym układzie osi.

4.    Wypełnić tabelę 3.7, wpisując odpowiednie dane (P, i P[) z tabeli 3.4. Obliczyć moc wydzielaną w uzwojeniu A P^ (straty mocy) i wpisać w tabeli. Porównać z odczytami watomierza.

Straty mocy obliczamy według podanych niżej wzorów, wstawiając odpowiednio dane z tabeli 3.4. Rezystancja uzwojenia została wyznaczona w p. 2 rozdz. 3.4.1.

AĄ* = Po,/?, AP^ =

Tabela 3.7

U	s	flps&cNHS	c	*«	g&agg
V	W		pF	W
4 200			5.0
220			4,0
			5.0
			6,0
240			5.0

87