Rys. 72
Rys 74
Rys. 75
Również ze złotego podziału wynika zasada punktów dysponowanych, zwłaszcza punktów mocnych.
Romką ABCD (rys. 74) dzielimy na mniejsze pola, robiąc podział każdego jej boku według złotego podziału 1 z punktów podziału oraz wystawiając prostopadłe do boków: EF. OH, IK, LM. Przecięcia tych prostopadłych: O, P, R, S są właśnie poszukiwanymi punktami mocnym:.
Punkt mocny Jest punktem dysponowanym. Obraz przedmiotu umieszczony w nim będzie wyjątkowo łatwo dostrzegalny; przedmioty wydłużone, położone wzdłuż prostych EF, GH, IK. LM również będą się rzucać w oczy. Jest to podział „dziewięciu pól" (AFOI, FGPO, GBKP, IOSM, OPIłS, PKLR, MSED. SRHF. i RLCIi).
Dzieląc z kolei dłuższe odcinki podziału boków Jeszcze raz złotym podziałem (np. DE,: E,E “ DE : DE,) otrzymamy nowe cztery proste E,F„ OjH,. I,K,. L,M|, na przecięciu których powstaną cztery nowe punkty Oi. P„ R|, S,. które nazwiemy wtórnymi punktami mocnymi. Razem 1 poprzednim podziałem otrzymamy dwudzestopięciopolowy podział. Wtórne punkty mocne, tak samo Jak punkty mocno, są również punktami dysponowanymi. W ten sposób na polu naszego obrazu otrzymamy 8 punktów, w których możemy śmiało lokować temat główny, lub jego elementy. Na rysunku 75 mamy przykład zakomponowania pola przy pomocy działów i punktów mocnych. Na liniach działowych umieszczono krawędzio budynku, w punktach mocnych niektóre naroża. Rysunek 78 przedstawia obraz, w którym nic krawędzie a pionowe cnie budynków Pokrywają się z punktami mocnymi.
>nny typ punktu dysponowanego tworzy przecięcie się wyraźnych
69