IMG
38 (3)

IHM

I1RB

ANIUI.U

Korony ich ulatują z głów jak orły niebieakie i czaszki królów są odkryte.

Bóg rzuca pioruny na głowy siwe i na obnażone z ko-

ron czoła.

■w

Kto ma duszę, niech wstanie! niech żyje! bo jest czas żywota dla ludzi silnych.

Tak mówił rycerz, a Eloe powstawszy znad trupa rzekła: Rycerzu, nie budź go, bo śpi.

On był przeznaczony na ofiarę, nawet na ofiarę serca. ^,iM Rycerzu, leć dalej, nie budź go.

Jam jest w części odpowiedzialna, że serce jego nie było tak czyste jak dyjaraentowe źródło i tak wonne jak lilije wiosenne.

To ciało do mnie należy i to serce moim było. Rycerzu, ““ koń twój tętni, leć dalej!

I poleciał ów rycerz ognisty z szumem jakoby burzy wielkiej; a Eloe usiadła nad ciałem martwego.

I uradowała się, że serce jego nie obudziło się na głos rycerza i że już spoczywał.

OBJAŚNIENIA POETY

KOMENTARZ DO „ANHELLEGO" W LIŚCIE POETY DO K. GASZYŃSKIEGO

Pary i, Rue des Piramidę* N-o 0.

dnia 22 maja 1830 r.

Kochany Gaszyński

Odebrałem twój listek, w którym mi donosisz, żeś przetłumaczył Anhellego. Wdzięczny ci jestem — ale razem niespokojny o los twego tłumaczenia — to jest o jego księgarskie ochrzczenie. Albowiem wątpię, aby się znalazł jaki księgarz, biorący na siebie wydanie dziełka. — O księgarni polskiej ani myśleć. Sparzyła się ona na tłumaczeniu Kirdżalego, którego się ani jeden egz. nie sprzedał... a bity na 1500 egzemplarzy!!! Księgarzom nie wmówisz, że to sam Kirdżal temu winien, a nie zaś publiczność francuska. Dla twego więc Anhellego najlepsza byłaby droga przez Chopina — do pani Sand — przez panią Sand do „Revue des Deux Mondes” — wydrukowany tam, mógłby potem odbity być osobno... Pani Sand zaś może by sobie to dziełko upodobała, albowiem ona ma nerwy z siedmiu strun złożone.

Oddałem list Słowaczyńskiemu, który się także zgadza, iż najlepiej byłoby tentować o umieszczenie tego dziełka w „Re-vue”. Słowem — zobaczemy, co dalej czynić... i zajmiemy się oba tą sprawą.

Co do samego dziełka, potrzeba

1- o Przedmowy...

2- o Not obszernych...

— Przedmowę dobrze by było, jak powiada Słowaczyński, wyrobić u pana Marka Girardin — który już o północnej literaturze pisał. — Wiesz, drogi mój, że we Francji wszystko

291