Aleksandra
Okopień-Slawińska
Sny i poetyka
Myśl o powinowactwach między poezję a snami obrosła w kulturze europejskiej bogatą tradycją. Wyprowadzano ją z przekonania o nadprzyrodzonym źródle inspiracji poetyckiej i sennej; dokumentowano podobieństwem sposobów ekspresji i oddziaływania: niedyskursywnością, obrazowością, symbolicznością, oporem wobec objaśnień racjonalistycznych, apelowaniem do emocji, wyobra-zen zmysłowych, intuicji i przeczuć; uzasadniano w . MM równowartością poznawczą: zdolnością do produkowania sensów zagadkowych, balansujących między najwyższym wtajemniczeniem a najzłudniejszym pozorem, tworzeniem obrazów niezwykłych, choć nasyconych znanymi pierwiastkami, eksploracją głębokich złóż psychiki, aktualizacją wzorców mitycznych i archetypicznych.
Szkic mniejszy nie zajmuje się sprawami mającymi związek z filozofią snów d poezji, pomija też problematykę psychologii twórczości, procesu twórczego i poetyckiej inspiracji. Rozważa natomiast sposoby transponowania zjawisk sennych na zjawiska literackie, starając się opisać w kategoriach poetyki we-wnątrztekstową egzystencję snów. Realizuje się ona