kin
6

/

I

chodzi od zaaranżowania sytuacji, w której dzieci • mogłyby odkryć problem, próbuje go określić i proponuje rozmaite sposoby rozwiązania. Zadanie nauczyciela polega na wywołaniu zaciekawienia dzieci i zachęceniu do spontanicznego poszukiwania, a następnie na obserwowanńgzachowań dzieci, pobudzaniu ich aktywności badawczej, ukierunkowywaniu ich poczynań, zachęcaniu do znajdywania innych możliwych rozwiązań. Nauczyciel wzmacnia właściwe próby, zaś próby błędne wykorzystuje do pokazania, iż nie każde działanie prowadzi do wykrycia problemu. Służy pomocą w porządkowaniu wyników dziecięcych obserwacji i poszukiwań.

Dzieci orienlnją się w zaaranżowanej przez nauczyciela syliiacji. Podejmują, różne działania: ruchowe percepcyjne, werbalne w celu wykrycia problemu-i rozwiązania go. Podają różne rozwiązania, a pod / wpływem uwag nauczyciela podejmują coraz to nowe badania. Rozwiązanie problemu wiąże się z przeżywaniem przez dzieci przyjemności i radości. Następnym krokiem w strategii postępowania nau-, czyciela z dziećmi może być ekstrapolacja, czyli j przeniesienie opracowywanego problemu na inne?: treści lub na inną płaszczyznę działania dziecka-; | Zadaniem nauczyciela jest śledzenie prób dzieciJf udzielanie wyjaśnień, inicjowanie innych sposobów;? rozwiązywania zadania, wskazywanie na rozwiązania^ oryginalne i powszechne. Dzieci próbują rozwiązy-Jjg§i wać nowe problemy i odkrywają powtarzalność roz-1 wiązań. Ten krok w strategii postępowania nauczy-j cielą z dziećmi nie zawsze był stosowany w opisywa-Ż nych najęciach z dziećmi.

Kolejnym krokiem w omawianej strategii jesj: zabawaj ruchowa,! w której następuje relaksacja dzieci, a jed-| nocześnie utrwalenie opracowywanego problemu po

przez uczenie się całym ciałem. Nauczyciel włącza . ulementy sytuacji problemowej do zabawy ruchowo--tematycznej’, wiążąc w ten sposób rozwiązanie problemu z przeżyciami dzieci. Dzieci odprężają się w zabawie. Wyrażają w ruchu, mimice, pantomimie swoje przeżycia związane z opracowywanym problemem.

^ Ostatni krok strategii stanowią również dziecięce egzeinplifikacje opracowywanego problemu, czyli własne' przykłady dzieci ^zakresie stawiania i roz-' wiązywania problemów. Nauczyciel stwarza sytuację wyzwalającą spontaniczne zachowania dzieci związane z opracowywanym problemem. Dzieci mogą bądź to podejmować zadania proponowane przez nauczyciela, bądź to samodzielnie wymyślać problemy i rozwiązywać je.

Poszczególnym krokom .strategii., postępowania nau-czycielaTz dziećmi towarzyszy ocena. Ma ona przede wszystkim "charakter opisowy, a nie wartościujący. Nauczyciel stosuje wyraźne i jednoznaczne kryteria oceny wytworów i zachowań dzieci. Zachęca dzieci do zmiany lub podania jeszcze innego rozwiązania. Eksponuje rozwiązania poprawne i oryginalne. Analizuje z dziećmi odpowiedzi nieprawidłowe. Dzieci starsze uczestniczą w procesie oceniania wytworów ich rówieśników oraz próbują oceniać wytwory własne. Próbują także zmieniać swoje rozwiązania po otrzymaniu uwag nauczyciela lub innych dzieci.

■ ^Proponowana strategia uwrażliwia nauczyciela na po-... trzebę wielokrotnego rozważania , problemu z dzie-I ćmi. Ważne by nauczyciel starał się czynić to na coraz i to innych treściach i aktywizować dzieci w różnych \ płaszczyznach: percepcyjnej, ruchowej, werbalnej. ~~Ważne jest także zwrócenie uwagi na powiązanie intelektualnej pracy dziecka z jego przeżyciami, co

40

41