Kopyto9

CZYNNOŚCI I BUDOWA KOPYTA

Strzałka rogowa i piętki

k« kopytową^

Strzałka rogowa wraz z piętkami stanowią |Mn pochodną miękkiej opuszki palcowej. StrzaBca^ro^ówi zbLido\vaha’ jest z trzonu zakończonego wierzchołkiem (grotem) oraz dwóch ramion (odnóg) rozdzielonyd strzałki p yc. 35).

bokach strzałki znajdują 'się(bruzdy przy-strzalkowe) oddzielające ją od ścian wsporowych, a z przodu - od ramion podeszwy. Strzałka rogowa jakby wciska się w podeszwę. Dobrze wykształcona strzałka może nieco wystawać poniżej brzegu podstawowego. Jej róg o strukturze rureczkowej jest miękki, elastyczny, podobny do gumy i równocześnie wilgotny. W górną, porowatą powierzchnię strzałki z uwypuklonym do góry tzw. kolcem strzałki wnikają kosmki tworzywa. Swoiste właściwości rogu strzałki umożliwiają jej pełnienie roli amortyzatora.

Z tyłu ramiona strzałki przechodzą w okrągłe zgrubienia jłjtjtełk. Piętki są zbudowane z włókien kolagenowych oraz elastycznych i pokryte dość cienką warstwą rogu. Wspomagają one amortyzujące działanie strzałki.

Unaczynienie i unerwienie kopyta

Kopyto jest tworem obficie unaczyniony^i, gdyż do wytwarzania w sposób ciągły nowego rogu potrzebnych jest wiele substancji odżywczych. Krew tętniczą doprowadzają do kopyta dwie tętnice, które w kości kopytowej tworzą łuk tętniczy rozgałęziający się do kości i tworzywa.

Unerwienie kopyta jest również bogate. Występują tu trzy sploty^ netwpwlt Gałązki nerwów przebiegają zarówno od strony przedniej, jak i tylnej kopyta, przy czym istnieją między nimi połączenia. Najwięcej receptorów czuciowych znajduje się w górnej okolicy trzeszczki kopytowej oraz w obrębie pierwotnych i wtórnych listewek ściennych tworzywa. Są one rozmieszczone głównie w pobliżu naczyń krwionośnych. Część włókien nerwowych wraz z naczyniami krwionośnymi wnika do kości kopytowej.

Bogale unaczynienie i unerwienie sprawia, że kopyla są bardzo wrażliwe na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne, Koń, zwłaszcza nie podkuty, odczuwa twardość i nierówności podłoża, po którym stupa. Puszka kopytowa mimo swojej twardości silnie reaguje na urazy, które są częstą przyczyną kulawizn.

Mechanika kopyta

Mechanika kopyta polega na jego odkształcaniu się pod wpływem obciążenia przez ciało konia podczas stania i w ruchu. W momencie obciążenia ramiona strzałki rogowej wraz z piętkami, ściany przed-kąlne i wsporowe rozchodzą się lekko na zewnątrz. Równocześnie górne okolice ściany przedniej nieznacznie cofają się i kierują w dól (rye. 37, 38). Zmiany te są jednym z elementów amortyzujących wstrząs kończyny powstały przy uderzeniu kopyta o podłoże.