materiałycw6 4

Tab. 2 Niektóre właściwości wtókiee stosowanych jako faza wmacniająca w kompozytach

f----- ■Rodzaj wfolden j	Gęsróść	Wyiijyraafolć	feSaAll Yotiaga	WyJrzymatató Otyaij ksaaitek tego si&tegg materiału
	■■feMl	[<»•]	{GPft)	IGPtt)
i Szfeiantr typy E	2p4	1,4^ (3,60)	Ml+75	0,1
Szklane typu S	2,4$	Y1+A5	70*90	—
Wężowe typi: HS	t,75	4,0+6,0	200+250	0,15
Wężowe typu HM	1,95	2,0*2,5	m*m	—
mm	m	2,7*3,8	60+140	—
[ m-i '■	2,19 '.	5,9	7%	—
■ A!A	4.00	2,0	Ą%-	Q,5+I3^3>
ZA	4,$4	ii	345	0,6+l,2^?!
SiC	4m	2.1	480	0,3*0,6>>
WfeksyAJA	sjto	14-i-23	420+430
! . Wfcksjy.SiC	3,20	’ 7+35	500+840	—
■ Wiskoy gmfitowe	2,25	' 20+25	700+900	—

po wyprodKkiswattiu wfófcka.

^ty Włókna pr« fch konfeta^ttowaniu. uansparcie. p«&3rowywaniu. ^ Wysu;yma5osc aa śginajuć.

1,3 WYKONANIE ĆWICZENIA:

Wytrzymałość na rozciąganie

Wytrzymałość na rozciąganie włókien należy wyznaczyć z pomiaru siły zrywającej pojedyncze włókno i pomiaru jego średnicy.

Z wiązki włókien należy wyciągnąć pojedyncze włókno szklane. Następnie odciąć odcinek 1-2 cm i przykleić na ciemnej kartce papieru (będzie on potrzebny do wyznaczenia średnicy badanego włókna). Pozostały dłuższy fragment włókna posłuży natomiast do wyznaczenia siły zrywającej. Pomiar siły zrywającej pojedyncze włókno wykonuje się za pomocą przyrządu posiadającego odpowiednio wykalibrowaną sprężynę. Schemat przyrządu przedstawia rysunek 2.

Badane włókno należy przykleić taśmą klejącą ną końcu wykałibrowanej sprężyny przyrządu (2) (rys,2), zaś drugi koniec włókna przymocować taśmą do suwaka (3).. Ponieważ wytrzymałość włókna zależy od długości próbki poddawanej badaniu, pomiary należy wykonywać przy stałej długości pomiarowej. W przypadku włókien szklanych długość ta powinna wynosić 2,5=0,5 cm. Przed przystąpieniem do pomiaru należy wyzerować układ i sprawdżić czy włókno jest prawidłowo naciągnięte - poprzez przesunięcie suwaka (3) w dół do momentu zaobserwowania minimalnego ruchu (drgnięcia) sprężyny (1).

Siłę zrywającą wyznacza się, przesuwając suwak (3) waz z rozpiętymi włóknem w dół, aż do momentu zerwania włókna. Siła zrywająca włókno jest równa wartości położenie linii na suwaku w momencie zerwania włókna na tle skali, pomniejszonej o wartość odczynu w momencie zerowania układu (wyrażona w jednostkach gram-siła, G).