f
Politechnika Lubelska
Katedra Automatyki i Metrologii
Uwaga: dla obydwu wartości indukcji należy obliczyć przed ćwiczeniami odpowiadające im wartości napięcia U2 5y wg wzoru (14), na podstawie danych aparatu Epsteina zawartych w punkcie 4.2. Kolejność obliczeń jest następująca: masa netto próbki (10), masa efektywna próbki (12), gęstość próbki (17), przekrój próbki (16), napięcie indukowane (14), straty (8), stratność (11).
Zakres prądowy watomierza należy ustawić na 1 A, zakres napięciowy odpowiednio do wychylenia watomierza na 75 V lub 150 V. Przy obliczaniu stałej watomierza pamiętać o znamionowym współczynniku mocy watomierza cos<p,n=0,1. Wskazanie watomierza i woltomierza prostownikowego należy odczytywać przy otwartym łączniku W2.
Wyniki pomiarów i obliczeń zapisywać do tab.3.
Tab.3. Pomiary stratności magnetycznej (przykład)
lp |
Nastawy |
Ustawienia watomierza |
Odczyty |
Obliczenia | ||||||||
B max |
1/ 2śr( 1 -1) |
/ |
/ zn |
U zn |
CO$£>zn |
k w |
(X\v |
Pm |
/ lsk |
P Fe |
pFe | |
T |
V |
Hz |
A |
V |
- |
W/dz |
dz |
W |
A |
w |
W/kg | |
5.4.3. Wyznaczyć współczynnik kształtu napięcia wtórnego przy indukcji Bmax =1 T oraz Bmax =1,5 T (te same wartości co w punkcie 5.4.2). W tym celu należy jednocześnie odczytać U2 i,- i U2sk z woltomierzy VI i V2 przy zamkniętym łączniku W2 i przełączniku P w pozycji 1-1. Napięcie średnie Ui# zmienia się przy zamykaniu łącznika W*, dlatego należy zmierzyć je dwukrotnie: pierwszy raz przy ustawianiu wartości indukcji Bmax (przy otwartym W2, tak jak w punkcie 5.4.2.) i drugi raz dla wyznaczenia współczynnika kształtu (przy zamkniętym W2). Wyniki pomiarów i obliczeń zapisywać do tab.4.
Uwaga: dla oszczędności czasu punkt ten można wykonywać jednocześnie z punktem poprzednim, zapisując wyniki kolejno w obu tabelkach po ustawieniu wymaganej wartości indukcji i odpowiednio posługując się łącznikiem W2.
Tab.4. Wyznaczanie współczynnika kształtu napięcia wtórnego (A
1P |
Nastawy - W2 otwarty |
Odczyty - W2 zamknięty |
Obliczenia | |||
B max |
U 2śr(l-l) |
/ |
U 2$r(l-l) |
U 2sk |
k | |
T |
V |
Hz |
V |
V |
- | |
5.5. Rozdział strat metodą zmiennej częstotliwości
5.5.1. Skonfigurować układ pomiarowy stanowiska z rys. 12 tak samo jak do pomiaru stratności magnetycznej próbki w punkcie poprzednim.
5.5.2. Wyznaczyć rozdział strat metodą zmiennej częstotliwości przy indukcji Bm=lT i następujących częstotliwościach napięcia zasilającego: 20 Hz, 30 Hz, 40 Hz, 50 Hz, 60 Hz, 70 Hz. Wartości napięć 62ś,- dla poszczególnych punktów pomiarowych należy obliczyć przed ćwiczeniami wg wzoru (14), podobnie jak w punkcie 5.4.2.
Watomierz należy ustawić na zakresy: 1 A i 75 V. Przy obliczaniu stałej watomierza pamiętać o znamionowym współczynniku mocy watomierza cos(%n=0,l.
Wyniki pomiarów' i obliczeń zapisywać do tab.5.
5.5.3. Sporządzić wykres Pye!f w funkcji częstotliwości / (rys.7), odczytać wartości współczynników k\ i A'2 (zgodnie z pkt. 2.7.1). Przedstawić na wspólnym wykresie zależność strat magnetycznych w żelazie PyL. (8), strat histerezowych Pt, (2la) i wiroprądowych Pw (2Ib) od częstotliwości f Wyznaczyć straty histerezowe Pi, i straty wiroprądowe Pw dla częstotliwości/= 50 Hz.
I 1 U-'.