1) Błędy te są powszechne i symptomatyczne dla wszystkich miast.
2) Ten punkt wyjścia umożliwił wszechstronne rozpatrzenie jednocześnie występujących realnych zjawisk.
3) Istotne znaczenie dla rozwoju miast ma:
a) położenie geograficzne (topografia, właściwości gruntu, wody, naturalne warunki komunikacyjne, klimat),
b) sytuacja ekonomiczna (w obrębie określonego systemu gospodarczego), bogactwa naturalne, źródła energii),
c) sytuacja polityczna (w obrębie określonego systemu zarządzania).
U) Zróżnicowanie wykorzystania terenów mieszkaniowych w zależności od higienicznych wartości tych terenów (stoki północne, stoki południowe, strefy zamglenia, strefy zawilgocone, ochrona przed wiatrami itp.). Gęstość zaludnienia powinna być uzależniona od tych warunków.
5) Należy tak ustalić kąt padania światła, aby nawet w zimie zapewnić wszystkim pomieszczeniom mieszkalnym określony czas nasłonecznienia.
6) Obrzeżna zabudowa arterii komunikacyjnych nie może być dłużej tolerowana ze względów higienicznych (hałas, zapylenie, wyziewy).
7) Należy wziąć pod uwagę fakt, iż nowoczesna technika przez skoncentrowanie zabudowy w luźno rozstawionych budynkach wysokościowych pozwala przy znacznej intensywności zabudowy uzyskiwać rozległe tereny zielone (parki).
8) Tereny zielone w obrębie dzielnicy: A. Ustalenie właściwej wielkości terenów i ich organiczne wcielenie do dzielnicy (place zabaw dla dzieci, dzielnicowe ogródki jordanowskie, otwarte kąpieliska). Sanowanie istniejących dzielnic o zbyt wielkiej gęstości zaludnienia przez zakładanie na miejscu budynków nadających się do rozbiórki, terenów zielonych z przeznaczeniem ich na przedszkola, szkoły podstawowe i inne budynki użyteczności publicznej (małe zdecentralizowane muzea, sale zebrań itp.).
9) B. Ogólnie dostępne tereny wypoczynkowe (dla spędzania wolnego czasu i week-endów) — parki, założenia sportowe, stadiony, plaże, kąpieliska itp. Wykorzystanie w jak największym stopniu środowiska naturalnego (rzeki, lasy itp.) dla zakładania zieleni urządzonej.
10) Stan istniejący: miejsca pracy (zakłady przemysłowe, budynki handlowe) nie są zlokalizowane w organizmie miejskim zgodnie ze swym przeznaczeniem. Brak właściwego powiązania miejsc pracy I zamieszkania, co pociąga za sobą nieproporcjonalnie długie dojazdy (dojazd do miejsca pracy do jednej godziny w Berlinie, do półtorej godziny w Londynie).
11) W dzielnicach mieszkaniowych można dopuścić, w określonej lokalizacji, drobne zakłady (zaopatrzenie, warsztaty naprawcze, rzemiosło itp.), lecz wyłącznie dla zaspokojenia lokalnych potrzeb dzielnicy.
| Przytaczam przekład z niemieckiego tych punktów, w których występują sprzeczności pomiędzy wersją francuską 8 niemiecką.
217