PICT5410

nościami. lo wykonuje je bardzo niechętnie. Od najmłodszych lat nie lubił rysować i dalej robi to niechętnie, a rysunki są schematyczne (ubogie w szczegóły), choć chłopiec bar dzo chętnie uzupełnia słowami ich treść, zwłaszcza gdy jest zachęcany. Wypowiada się ładnie, pełnymi zdaniami, a roz wój mowy przebiegał u niego prawidłowo.

Chłopiec pochodzi z rodziny polsko-arabskiej, urodził się w kraju pochodzenia ojca i pierwsze 4 lata spędził w tamtym środowisku, rozmawiając z matką po polsku, zaś z ojcem i jego rodziną po arabsku. a z rówieśnikami po angielsku. Uczęszczał do angielskiego przedszkola, gdzie bardzo lubi! słuchać opowiadanych i czytanych bajek. Często wymyśla! własne historie o ciekawej, rozbudowanej treści. Ponieważ miał dobrą pamięć, szybko przyswoił sobie wiedzę o otaczającym go bliższym i dalszym środowisku, a rodzice umiejętnie wspierali go w jego aktywności poznawczej.

Na wczesnym etapie rozwoju chłopiec posługiwał się raz jedną. raz drugą ręką. stopniowa wybierając lewą rękę. co jednak dosyć utrudniało mu wykonyw^anie precyzyjnych czynności manualnych. Dlatego też niechętnie rysował, a gdy rodzice przenieśli się do Polski, w wieku 4 lat trafił do polskiego przedszkola, gdzie szybko zorientowano się, że chłopiec ma zaburzenia lateralizacji. Wskutek problemów adaptacyjnych rodziny (trudności mieszkaniowe), chłopiec dopiero w klasie 0 został zbadany pod kątem lateralizacji. Badania wykazały la-teralizację skrzyżowaną: dominującą lewą rękę. lewą nogę oraz prawe oko. Wykonano również badania percepcji wzrokowej Testem Beuder-Koppitz. które wykazały, że percepcja wzrokowa i koordynacja wzrokowa-ruchowa jest na poziomie 5:5 roku życia.

Pogłębione badania percepcji wzrokowej (Test Percepcji Wzrokowej M. Frostig) wykazały opóźnienie w rozwoju spostrzegania figury i tła (poziom 5:5 roku życia), spostrzegania stosunków przestrzennych (poziom 5:2 roku życia), spostrzegania przedmiotów w przestrzeni oraz koordynacji wzrokowa ruchowej (poziom 5:5 roku życia). Pogłębione badania psycho-13U

logiczne wykazały ponadto rozwój intelektualny na poziomie powyżej przeciętnego (U - 121 w Skali Inteligencji Wcchslera dla Dzieci - wersja zmodyfikowana). Stwierdzono, że chłopiec dysponuje bogatym zasobem słów i pojęć oraz bardzo dobrą operatywnością językową. Z łatwością dokonuje klasyfikacji, różnicowania i uogólnień oraz rozumowania za pomocą liczb. Cechuje się dobrą spostrzegawczością i prawidłowym skupianiem uwagi. Łatwo nawiązuje kontakt i wskazuje pozytywną motywację do wysiłku umysłowego. Ma również wysoki zasób wiedzy ogólnej oraz dobrą orientację w bliższym i dalszym środowisku (w KSl uzyskał 91 eentylt).

Diagnoza pedagogiczna wykazała dobre umiejętności w zakresie czytania na poziomic klasy 0. Chłopiec całościowo czyta krótsze, znane sobie wyrazy; dłuższe, mniej mu znane - literuje. Krótkie teksty czyta w miarę sprawnie, odczytując długie wyrazy, nieznane mu. techniką mieszaną, Htcrowo-sy-labow^rą. Zbyt duża koncentracja na technice czytania nie zawsze umożliwiała mu rozumienie trudniejszych fragmentów tekstu. Tempo czytania było przeciętne, zaś przy szybszym czytaniu popełniał drobne błędy. W czasie cichego czytania powtarzał szeptem sylaby.

W badaniu słuchu fonemowego oraz spostrzegawczości słuchowej osiągał bardzo dobre wyniki. Dalsze badania percepcji słuchowej wykazały dobre umiejętności w zakresie analizy i syntezy wyrazów z grupą spółgłoskową.

W próbach rysunkowych poradził sobie w miarę dobrze, choć wykonywał je z ociąganiem. Ołówek trzymał prawidłowo, ale w trakcie pracy czasami narzekał, że boli go ręka. O ile próby odwzorowania rombu i szlaku wykonał bez protestu, problemem był rysunek tematyczny (-Pani z panem spacerują, gdy pada deszcz"). Mimo zachęt dopiero po dłuższym czasie zabrał się do rysowania, wykonując rysunek byle zbyć. W trakcie rysowania cały czas komentował sw^łoje działania, mówiąc, że nie umie i nie lubi rysować. Swoją niechęć tłumaczył zmęczeniem i długotrwałymi badaniami.